Arcadius Landegre (NPC)

[Skye]

Imię Arcadius Kato Augustus Regulus Quintus Nazwisko Landegre Tytuły Kapitan 6 oddziału Yawaty "Badassoidalny Przywoływacz Klasy Ultra-Astralnej" Płeć mężczyzna Wiek nie dotyczy Wzrost 188 cm Masa ~30.000 kg Rasa nieznana Barwy reiatsu dominująca purpurowa z przeplotami błękitu i zieleni	18 Arcymistrz nauki Niestrudzona wola Mistrz Hohou Praktykant Hakudy Genialna kontrola reiatsu Legendarny poziom reiryoku Legendarna siła fizyczna Legendarna wytrzymałość Geniusz o legendarnej sile woli

Filakterium

Prawie niezniszczalny przedmiot przechowujący esencję duszy Landegre. Zapewnia mu nieśmiertelność tak długo, jak same filakterium nie zostanie unicestwione. Rdzeniem jest fioletowa, dwudziesto-ścienna kość do gry, która była Fullbringiem Arcadiusa. Kość ta zamknięta jest w formacji błękitnego kryształu nieznanej struktury, który oddaje neonową poświatę. Z centrum, od kostki, w krysztale wylewa się nieregularnie fioletowe przebarwienie, które przyćmiewa miejscami błękitną poświatę. Całość jest niezwykle wytrzymała i trudna do wykrycia. Głównym zadaniem filakterium jest tworzenie mechatronicznego ciała Arcadiusa i przenoszenie do niego ułamka duszy wraz z jaźnią. Proces pełnego stworzenia nowego ciała zajmuje do 4 tygodni i rozpoczyna się, gdy poprzednie ciało zostaje zniszczone, lub jaźń Landegre opuści je: dobrowolnie, lub nie.

Mechatroniczne ciało

Ciało Landegre zbudowane jest z unikatowych metali wytwarzanych z czystego reiryoku. Metale te są w swoich właściwościach najbardziej zbliżone do takich znanych pierwiastków jak Iryd, Osm i Ren. Największym atutem tego ciała jest niezwykła gęstość materii budującej i jego ogólna wytrzymałość. W przeciwieństwie do standardowej konstrukcji biologicznej człowieka, nie występują ośrodki nerwowe. Jaźń Arcadiusa przebywa w ciele jako całokształcie i w przypadku rozczłonkowania pozostaje zawsze w największym elemencie. Jedyną metodą na pełne zniszczenia danej instancji tego ciała jest jednorazowe i kompletne unicestwienie całej bryły, która w danym momencie przechowuje jaźń Landegre.

Umysł ponad materią - polimorfizm | Specjalizacja: Niestrudzona wola

Nieograniczona wręcz wola Arcadiusa pozwala mu swobodnie kontrolować własne, mechatroniczne ciało. Landegre traktuje swoje ciało jak kolejne narzędzie wypełniające jego wolę - może on zaledwie samą myślą zmieniać strukturę i formę, właściwości atomowe, fizyczne, chemiczne i elektryczne. Zdolność ta ograniczona jest jedynie stanem skupienia w jakim musi pozostać ciało: nieosiągalne są fazy typowo gazowe z wyjątkiem częściowej zmiany w plazmę. Możliwe jest także poprawienie wszelkich parametrów i osiągów kosztem zwiększonego użycia energii. W przypadku pełnego wykorzystania tej możliwości Arcadius przyjmuje bardzo specyficzną formę, w której jego moc zostaje spotęgowana [level +3].

Moduł parapsychiczny

Zestaw układów elektromagnetycznych i energetycznych emulujących pracę organicznych komórek nerwowych, który znajduje się w ciele Arcadiusa. Pozwala on na wykorzystanie szerokiej gamy fal do ingerencji w jaźń osób trzecich. W przeciwieństwie do wcześniejszych egzemplarzy pozwala on na nawiązanie dwukierunkowego połączenia telepatycznego. Implementuje także szereg systemów ochronnych, a nawet pułapek w postaci atrap jaźni w celach obronnych.

Uniwersalny moduł elektroniczno-cyfrowy

Skomplikowany zestaw układów elektromagnetycznych i cyfrowych, znajdujących się w ciele Arcadiusa. Pozwalają mu na prowadzenie szeroko pojętej wojny elektronicznej, czyli m.in. zagłuszania sygnałów, rozpoznania elektromagnetycznego terenu, wykorzystania oraz osłony przed wszelkimi EMP itd. W skład modułu wchodzi także interfejs technopatii zdolny do połączenia ad-hoc z wszelką elektroniką i ingerowanie w nią za pomocą samej myśli na wszelkich poziomach kodowania i zaprogramowania.

Technomancja

Zdolność do emulowania działania dowolnego specjalistycznego przyrządu do pracy nad układami mechanicznymi i elektroniką poprzez dotyk. Arcadius zdolny jest do wykonania każdej pracy nad nowoczesnymi (i nie tylko) technologiami "gołą" dłonią i bez narzędzi. Tym samym akty wszelkiej konstrukcji, czy naprawy przebiegają szybciej niż jest to możliwe, choć nadal nie się natychmiastowe. Zdolny jest do wykonywania nawet najdelikatniejszych operacji bez błędu wprowadzanego przez przyrząd.

Dowódca mechatronicznej armii | Specjalizacja: Arcymistrz Nauki

Arcadius w swej pogoni naukowej wyspecjalizował się w specyficznej gałęzi nowoczesnych form uzbrojenia: autonomicznych robotach walczących, zwanych także mechami. Z czasem postanowił wpleść swoje dzieła w wszelkie plany obrony i sposób prowadzenia walki. Tak powstała wyspecjalizowana, mechatroniczna armia, którą dowodzi sam Landegre. Z czasem wyostrzył jeszcze swój zmysł taktyczny i stał się mistrzem strategii prowadzenia wszelkich działań wojennych przy użyciu swojej nietypowej, prywatnej armii. Standardowo oddziały oczekują w Cytadeli na rozkazy swojego twórcy. Ze względów praktycznych Arcadius nie poszerza jej szeregów cały czas, ale utrzymuje jej liczebność w odgórnie określonych ryzach. Ta oszczędność czasu produkcyjnego pozwala mu na wprowadzanie ciągłych modyfikacji i usprawnień zgodnie z zasadą jakości ponad ilością. Szacunkowy skład jednostek znajdujących się w gotowości to: - jeden prototyp XV1043 - dwie ciężkie drużyny szturmowe po trzy XV89 każda - trzy ciężkie drużyny wsparcia ogniowego po trzy XV88 każda - dwie samodzielne jednostki dowodzenia polowego XV84 - pięć ciężkich drużyn ogólnego przeznaczenia po trzy XV8 każda - dwie lekkie drużyny rozpoznania po sześć XV25 każda - osiem lekkich oddziałów ogólnego przeznaczenia po dwanaście XV2 każdy - kilkanaście egzemplarzy lekkiego mecha wywiadowczego XV27, które przez cały czas są aktywne w szeregach Landegre Industries, jak i pełnią rolę oficjalnych ochroniarzy Arcadiusa.

Plan techniczny: Lekki mech ogólnego przeznaczenia XV2

Podstawowa i najliczniej występująca jednostka w mechatronicznej armii Landegre. Oryginalnie stworzona z wyłącznie bitewnym przeznaczeniem standardowej piechoty do zadań ogólnych. W ostatecznej wersji poczyniono pewne kompromisy na rzecz łatwości masowej produkcji, jak i wykorzystania jednostki w zastosowaniach niemilitarnych. Nie posiadają standardowego dla mechów pełnego i szczelnego opancerzenia. Ich konstrukcja przypomina humanoidalne szkielety mechaniczne z podstawowym oprzyrządowaniem, na które zakłada się dwuwarstwową zbroję. Zbroja ta jest tworzona z założeniem wykorzystywania przez dowolną jednostkę humanoidalną, tym samym wewnętrzna warstwa jest wzmocnionym, termicznym materiałem miękkim. Zewnętrzną warstwę ochronną stanowią strefowo umieszczone płyty nano-krystalicznej stali. Najbardziej zaawansowanym elementem XV2 jest jego hełm, który jest zmodyfikowany aby uwzględnić nadawanie wszelkich sygnałów normalnie wyświetlanych na hudzie bezpośrednio do układów kontrolnych mecha. W przeciwieństwie do cięższych wersji, XV2 nie posiada żadnego wbudowanego uzbrojenia. Korzysta on z wyselekcjonowanego zestawu uzbrojenia konwencjonalnego, które przystosowane jest do użytku przez wszystkie istoty humanoidalne. Na liście standardowego wyposażenia znajduje się taktyczny nóż o elektrycznie ostrzonej krawędzi tnącej i karabin, lub strzelba pulsacyjna. Do ogólnej dyspozycji są także granaty fotonowe i EMP. Niektóre oddziały wyposażane są w snajperskie strzelby elektromagnetyczne. Dość często używane są także zaawansowane technologicznie, militarne dalmierze i znaczniki celu.

Plan techniczny: Lekki mech rozpoznania XV25

Znacznie bardziej wyrafinowany technologicznie od standardowego XV2 mech wykorzystujący systemy maskowania. Produkcja tego mecha jest analogiczna do podstawowej wersji. Ogólnego użytku strój bojowy jest dostosowywany do wykorzystania przez szkielet mechaniczny, sterowany szczątkowym AI. Główną różnicą od XV2 jest dodanie zaawansowanego układu maskowania optycznego, radarowego i elektromagnetycznego. Na pierwszy rzut oka XV25 wydaje się znacznie cięższy od XV2, jednak większość jego dodatkowej objętości zajęta jest przez dodatkowe przyrządy o mniejszej masie niż lity pancerz. W rzeczywistości wynikowa grubość paneli stworzonych z nano-krystalicznej stali jest mniejsza, choć zakrywają one większą powierzchnię. Drugim znaczącym dodatkiem jest wbudowanie jonowych plecaków odrzutowych w strukturę kombinezonu. Na standardowym wyposażeniu znajdują się pulsacyjne działka obrotowe oraz rzadsze fuzyjne działka przeciwpancerne. Posiadając dodatkowo ulepszone układy wsparcia elektronicznego lekkie mechy rozoznania, w przeciwieństwie do niskobudżetowych XV2, są prawdziwymi przedstawicielami swojej klasy wagowej. Ze względu na ich specyficzną rolę są produkowane niewielkimi seriami i wykorzystywane sporadycznie w małych grupach.

Plan techniczny: Lekki mech wywiadowczy XV27

Zbudowana na bazie podstawowego szkieletu XV2 zaawansowana konstrukcja, której dokładna specyfikacja zależy od przeznaczenia egzemplarza. Każda jednostka uzyskuje dalece zaawansowaną powłokę maskującą upodabniającą ją do imitowanego osobnika. Dodatkowo każdy egzemplarz wyposażony jest w systemy maskowania elektronicznego i energetycznego oraz zaawansowany komputer zdolny emulować wyrafinowane AI. Ze względu na ograniczenia operacyjne do posiadania jedynie broni małokalibrowej, krótkiej większą uwagę zwrócono ku optymalizacji podstawowych osiągów fizycznych.

Plan techniczny: Ciężki mech ogólnego przeznaczenia XV8

Potężna platforma o zmiennym wyposażeniu. W przeciwieństwie do mniejszych modeli mech ten budowany jest kompleksowo i bez żadnych kompromisów w kosztach produkcji. Skomplikowany układ sensorów i elektroniki służącej rozpoznaniu terenu i sytuacji bitewnej skupiony jest w "głowie" o bardzo charakterystycznym designie. Całość tworzona jest z użyciem nano-krystalicznych stopów o świetnym stosunku wytrzymałości do masy. Sam kształt mecha pomaga także przyjmować lite pociski, dzięki licznym kątom, natomiast dodatkowa warstwa pasty refleksyjnej zapewnia lepszą ochronę przed atakami energetycznymi. Pomimo znacznie większych rozmiarów, zastosowanie lżejszych i bardziej zaawansowanych technologicznie materiałów zapewnia masę wspomagającą wykorzystanie plecaków odrzutowych. Dzięki tej kombinacji XV8 wykazuje zwinność w walce znacznie przekraczającą przewidywania oparte na jego rozmiarach. Standardowo dostępne są trzy punkty montowania uzbrojenia. Wśród dostępnych systemów znajdują się: ciężkie, pulasycjne działa obrotowe, samopowtarzalne działka jonowe, miotacze płomieni, fuzyjne działa przeciwpancerne, wyrzutnie rakietowe, działa plazmowe i generatory tarcz kinetycznych. Jednostki te przeważnie używane są w grupach po trzy, do czterech sztuk.

Plan techniczny: Ciężki mech dowodzenia polowego XV84

Specjalistyczny wariant XV8. Najdroższy i najtrudniejszy w produkcji z całej swojej rodziny jest tym samym bardzo rzadkim widokiem, nawet podczas dużych operacji. Konstrukcja uległa generalnemu odchudzeniu i zwiększeniu mobilności, bez utraty zdolności defensywnych. Do dyspozycji są jedynie dwa punkty montowania uzbrojenia, które wyposażone są odgórnie w zestaw: generator tarczy kinetycznej i samopowtarzalne działko jonowe. Miejsce trzeciego punktu mocowania zajmują zaawansowane systemy walki elektronicznej i dowodzenia. Podstawą działania XV84 jest desygnowanie celów na polu walki, za pomocą dalmierzy, wskaźników i cybernetycznych układów namierzania. Wykorzystanie tej technologii jak i zdolność do sterowania poczynaniami dużych grup "podległych" mechów wymaga zaimplementowania bardziej zaawansowanego AI.

Plan techniczny: Ciężki mech wsparcia ogniowego XV88

Najcięższy wariant XV8 wyróżniający się większą siłą ognia i wytrzymałością. Fundamentalną zmianą w XV88 jest zrezygnowanie z montażu plecaków odrzutowych. W efekcie uzyskano czwarty punkt mocowania uzbrojenia oraz znacząco poprawiono grubość pancerza. Biorąc pod uwagę statyczny styl prowadzenia walki przez tą jednostkę zrezygnowano z użycia lekkich materiałów i zastosowano cięższe, ale i znacznie wytrzymalsze stopy. Do podstawowych systemów tego mecha zaliczają się stabilizatory pozwalające na korzystanie z znacznie cięższego uzbrojenia bez zwracania uwagi na odrzut, jak i zaawansowane układy wspomagające ostrzał na duże odległości. Podstawowa kombinacja uzbrojenia składa się z dwóch ciężkich dział elektromagnetycznych oraz dwóch wyrzutni rakiet samonaprowadzających. Jest to wyposażenie przeciwpancerne, jednak zależnie od potrzeb XV88 może być prze-konfigurowany do używania przeciwpiechotnych, szybkostrzelnych wyrzutni rakiet szrapnelowych, a nawet dział plazmowych.

Plan techniczny: Ciężki mech szturmowy XV89

Kompromis pomiędzy XV8, a XV88. W standardowym projekcie nadal znajdują się plecaki odrzutowe, chociaż przez zwiększoną masę dodatkowego opancerzenia zbliżonego do XV88 nie jest już tak zwinny jak wariant podstawowy. Zwiększona masa pancerza, która wymusiła także powiększenie plecaków odrzutowych, spowodowała paradoksalne zmniejszenie ilości punktów mocowania uzbrojenia do dwóch. Wykorzystane są one jednak do swojego pełnego potencjału - standardowym wyposażeniem jest dowolna kombinacja zestawu ciężkiego, pulsacyjnego działa obrotowego, fuzyjnego działa przeciwpancernego i samopowtarzalnego działka jonowego. Jest to jedyny wariant XV8, w którego oryginalnym designie przewidziano walkę w zwarciu. Oprócz wyśrubowania osiągów siły mecha szturmowego, w rzadkich przypadkach można spotkać, zamontowane zamiast standardowego uzbrojenia, rękawice energetyczne. W przypadku natarć graniczących z samobójstwem stosuje się też wbudowane detonatory miniaturowych ładunków nuklearnych.

Plan techniczny: Ultra-ciężki prototyp mecha XV1043

Prototyp mecha wykraczający swoją masą poza standardową skalę oznaczeń. Około dwa razy większych gabarytów niż jednostki z serii XV8. Wyposażony w całą baterię plecaków odrzutowych nie traci zwinności względem mniejszych modeli. Jednocześnie wytrzymałość jego pancerza można przyrównać do wzmacnianych XV88. Pomimo standardowych dla tej serii zaczepów montowania broni, na obecnym etapie jego wyposażenie jest niemodyfikowalne. Za zapewnienie głównej sił ognia odpowiada akcelerator jonowy - przeskalowana wersja samopowtarzalnego działka jonowego, którego desygnowanymi celami są silnie ufortyfikowanie pozycje i jednostki ciężko opancerzone. Pomimo tej zmiany kalibru broń ta nadal jest stosunkowo szybkostrzelna, a dodatkowo posiada prawie bezkonkurencyjny zasięg. Do standardowego wyposażenia zalicza się także zaawansowany generator tarczy, który został specjalnie dopasowany do zwiększonych rozmiarów mecha jak i możliwości wykorzystywania dużo silniejszego źródła energii. Całość uzbrojenia wieńczy zestaw dwóch sprzężonych karabinów plazmowych. Ze względu na swoją potencjalną desygnację do zadań dowodzenia polowego, prototyp ten wyposażony jest także w pełen pakiet funkcjonalności walki elektronicznej, rozpoznania terenu i desygnowania celu charakterystyczny dla XV84

Plan techniczny: Generator hybrydowy wersja II

Kamień węgielny wszystkich dzieł Arcadiusa, bez którego nie było by żadnego z wynalazków przeznaczonych do walki niekonwencjonalnej (tj. z istotami duchowymi). Wydajny, dualny generator energii z wbudowanym transformatorem, który zdolny jest do zasilania dowolnych układów elektronicznych i mechanicznych zarówno energią duchową, jak i elektrycznością. W przeciwieństwie do prototypów i pierwszych wersji seryjnych nie współpracuje on na zasadzie uniwersalnego interfejsu z dowolnym źródłem mocy, ale przystosowany jest ekskluzywnie do kondensatorów hybrydowych. Dzięki temu połączeniu można było wprowadzić zaawansowany system odzyskiwania energii, który podczas pracy generatora może wykorzystać spoczynkowy udział mocy potencjalnej do odzyskiwania energii duchowej z otoczenia. Wbudowany transformator pozwala na wydajną i dwukierunkową zmianę form energii.

Plan techniczny: Kondensator hybrydowy

Wprowadzenie kondensatora hybrydowego pozwoliło na przełom w rozwoju generatora, który w swojej ówczesnej formie stał przed ścianą technologiczną. Stworzony dzięki ekstensywnym badaniom nad Ginto, modularny zbiornik mogący jednocześnie przechowywać skoncentrowane reiryoku, jak i energię elektryczną.

Plan techniczny: Cytadela II

Znajdująca się wiele kilometrów pod ziemią ukryta, prywatna baza Arcadiusa Landegre. Geograficznie znajduje się w przybliżeniu pod Kanadyjskim Ośrodkiem Naukowym Yawaty, tuż pod skorupą ziemską w płaszczu górnym (~100 km p.p.m.). Główny kompleks jest zupełnie odizolowany od świata zewnętrznego i można się do niego dostać tylko z użyciem modułu teleportacyjnego. Przed nieautoryzowanym wejściem poprzez sforsowanie ścian zewnętrznych chroni bateria wyrzutni torped podziemnych, nawigowanych przez układ sonarowy. Całość jest wyposażona w liczne systemy obrony wewnętrznej na wypadek udanej infiltracji bazy. W skład całego kompleksu wchodzi także kilka oddzielonych i położonych dużo wyżej, stosunkowo niewielkich obiektów, o różnym przeznaczeniu, do których można się dostać wyznaczonymi ścieżkami z powierzchni ziemi.

Plan techniczny: Baza katalizy regeneracyjnej

Wykonana zgodnie z bardzo ścisłymi normami kapsuła stopów pierwiastków, która jest w swojej strukturze fizyczno-chemicznej zbliżona do mechatronicznego ciała Arcadiusa. Standardowy model jest wykonywany w kształcie walca o wysokości równej metr i średnicy podstawy mierzącej w przybliżeniu sześćdziesiąt centymetrów. Walec ten osiąga masę około dwóch ton i pełni jedną podstawową funkcję zgodną z swoją nazwą: zapewnia materię niezbędną do uzupełnienia uszkodzeń mechatronicznego ciała w warunkach polowych. Materia ta zostaje jednorazowo uaktywniona energetycznie podczas przygotowania, aby maksymalnie przyspieszyć jej asymilację, kiedy zajdzie taka potrzeba. Sama asymilacja możliwa jest jednak jedynie dzięki zdolności polimorfizmu, którą posiada Arcadius.

Plan techniczny: Transformator kinetyczno-plazmowy MV52

Stosunkowo niewielki w swych rozmiarach transformator reiryoku pozwalający użytkownikom świadomym duchowo na wytwarzanie za pomocą własnej energii średnich rozmiarów pola kinetycznego. Dodatkowo możliwa jest także z średnią sprawnością i wydajnością układu generacja plazmy. Arcadius na ogół wmontowuje układ w stalową rękawicę, która pozwala na wytworzenie niewielkich tarczy, lub osłonięcie jej samej warstwą energii. Wśród trybów pracy znajduje się także tworzenie fal i pocisków energetycznych. Nieco większy i nieznacznie wydajniejszy egzemplarz budowany jest w formie walca. Arcadiusa korzysta z tego typu urządzeń, chowając je na co dzień w swoich przedramionach.

Dominique Aurore Marie Thiebaut

Autonomiczne AI drugiej generacji pozbawione większości blokad i zabezpieczeń, zdolne do ewolucyjnego rozwoju. Prezentuje osobowość kobiety, która wybrała sobie imię Dominique i pełni rolę asystentki Arcadiusa. Powstała na bazie trzech sióstr stworzonych w pierwszej generacji, oraz doświadczeń jakie uzyskały przez kilkumiesięczny okres swojego działania. Poza pełnieniem pieczy nad większością systemów należących do Arcadiusa, wykorzystuje wyjątkowo dopracowany egzemplarz XV27 do swojej projekcji w świecie jako oficjalnej asystentki CEO Landegre Industries. Samodzielnie dobrała wszelkie szczegóły wyglądu jej "ciała". Wyrafinowanie Dominique jako sztucznej inteligencji zaciera ogólnie pojęte granice pomiędzy maszyną, a jaźnią człowieka. Pomimo tego faktu, kiedy nie musi dostosowywać się do oficjalnej przykrywki, nie ukrywa swojej prawdziwej formy jako niezwykle zaawansowanego "programu". Ogólnie jej charakter można określić jako wyważony i stonowany, jednak zdecydowanie nie wycofany z nutką nieprzewidywalności. Stosunkowo często bywa głosem rozsądku Arcadiusa. Ze względu na zupełną swobodę w procesie auto-kształtowania osobowości, tak samo jak w przypadku żywych istot, nie można jednoznacznie i dokładnie zakwalifikować jej w tym kontekście do jednej kategorii.

Celestine Wright

Druga przedstawicielka duetu AI drugiej generacji. Stworzona w sposób analogiczny do Dominique, w przeciwieństwie do swojej "starszej siostry" nie została w procesie uczenia pozostawiona zupełnie swobodnie. Mając w zamyśle konkretne przeznaczenie, Arcadius zwiększył wpływ i wagę bazy trzeciej przedstawicielki pierwszej generacji na wynik końcowy. Ostatecznie powstała Celestine, która sprawuje pieczę niższego priorytetu wyłącznie nad systemami obronnymi. Dużo bardziej żywiołowa i nieprzewidywalna, także korzysta z dopracowanego modelu XV27 piastując oficjalnie stanowisko szefa ochrony Landegre Industries.

Ciekawostki

- Posiada tytuł hrabiego w szeregach arystokracji Wielkiej Brytanii. - Jest założycielem i CEO Landegre Industries. - Prowadzona przez niego firma działa w sektorze najnowszych technologii zbrojeniowych

Historia

Before Immortality               Arcadius zginął w Tokio z rąk Shinigamiego, którego imienia nawet nie pamięta. Jego oponent przedstawił się jako Kapitan Korpusu Kidou. Ze względu na unikatową sytuację jaka wtedy panowała w mieście, jego dusza została przywiązana wstępnie do ciała. Postanowił wykorzystać tą szansę, aby zapewnić sobie nieśmiertelność. Tak mocą manipulacji materią, niezwykłych wynalazków i wręcz okultystycznych zdolności "narodził" się Arcadius znany obecnie wszystkim - mechatroniczny byt przeczący wielu naturalnym prawom, które panują w tym świecie.               Landegre zachował swoje zdolności Fullbringera po przemianie, jednak z czasem zmiany których w sobie dokonał zaczęły zachowywać się niczym raz uwolniona reakcja łańcuchowa. Na początku pojawiła się losowa niezdolność do przyzwania swojego Fullbringa. Wkrótce Arcadius zauważył także stopniowe spadki w możliwościach manipulacji materią. Przez kolejne tygodnie proces ten postępował coraz szybciej. Landegre sprawnie ukrywał ten fakt przed wszystkimi, poprzez częstsze wykorzystywanie swoich pozostałych zdolności. Większość z tych technik jednak także bazowała na umiejętności manipulacji materią i wkrótce przyzwanie i utrzymanie nawet jednego konstruktu wymagało od jeszcze wtedy Fullbringera sporego skupienia. Proces ten zaczął jeszcze szybciej postępować podczas pobytu w El Dabaa i Arcadius ostatecznie nie był zdolny do dalszego ukrywania utraty mocy przed swoimi kompanami. Nie wszystkie zmiany były jednak niekorzystne. Jaźń mężczyzny teraz zupełnie uwolniona od fizycznych limitów układu nerwowego przechodziła proces swoistej transcendencji. Landegre zmuszony do kierowania nawet prostymi ruchami za pomocą projekcji swojej własnej woli stawał się coraz bardziej niezłomny. Sam mężczyzna też zaczął dostrzegać pozytywne strony tej przemiany. Utrata niewiarygodnej mocy, która jednak jak się okazało przesłaniała mu widok na jego wrodzone talenty, zmusiła go do rozpoczęcia pracy nad swoimi zdolnościami od podstaw. Zaczął ponownie pielęgnować zdolności, z których był znany jeszcze przed przemianą. W efekcie, jakby mogło się wydawać niepokojącej utraty mocy, Arcadius odzyskał swoje oryginalne "ja". Przestał być istotą, która pozwalała zdefiniować się poprzez swoją nieśmiertelność i paradoksalnie ponownie stał człowiekiem - dopiero teraz, kiedy zdecydowanie już nim nie był...