Pouerto Rico, Arecibo

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichi w spokoju zasiadł pod drzewem. Musiał przemyśleć, co stanie się teraz, po tym, jak został sam. Musiał zdecydować też co zrobić z duszą dziewczynki. Ta bowiem nie była w najlepszym stanie. Po krótkich oględzinach mógł jasno stwierdzić, że problemu nie stanowiły zewnętrzne obrażenia, lecz te wewnętrzne. Potężna dawka energii duchowej w połączeniu Vayi oraz Senshiego, notabene dwójki silnych poruczników, musiało być potwornym doznaniem. Tym bardziej, że Vaya posiadała naprawdę solidne pokłady energii. Cholera jedna wie, co wydarzyłoby się, gdyby tamta sytuacja potrwała choć kilka sekund dłużej.
Obrażenia wewnętrzne zapewne sprawiły, że dziewczynka jest w stanie krytycznym, co do tego nie miał żadnych wątpliwości. Rozległe poparzenia na ciele nie stanowiły najmniejszego problemu. Kagawa nie mógł jednak od tak skrócić cierpień dziewczynki. Ona coś im chciała pokazać. Ale co? Dlaczego prowadziła go do tej "martwej strefy", do której udała się Vaya z Anzaiem? Czy nadajnik utrudniający pracę urządzeń elektrycznych pokroju komunikatora, czy skanera był naprawdę aż tak silny, że zwykła dusza nie mogła z jego powodu mówić? Była to jedna z opcji, którą Kagawa rozważał.
Niestety, po odniesieniu takich obrażeń, dziewczynka nie będzie w stanie powiedzieć im za wiele. Być może specjalistyczna aparatura XII Dywizji pozwoliłaby im na pogrzebanie we wspomnieniach dziewczynki, w jej myślach. Być może to pomogłoby na dowiedzenie się czegokolwiek... w tym celu...
Ona musi żyć - dokończył rozległą myśl, kończąc ją przeciągliwym westchnięciem.
Podniósł się z ziemi, a następnie podszedł do ciała.

- Nie bój się, niebawem zabierzemy Cię do Soul Society. Tam będziesz bezpieczna - rzekł, o ile dziewczynka w ogóle go słyszała. - Spróbuję choć trochę Ci pomóc, ulżyć. Ale nie wiem, czy to cokolwiek da - dodał. Bał się tego, co chciał zrobić. Chwilę wcześniej kłódka pochłaniała energię duchową z Vayi i Senshiego. Czy korzystanie z leczniczej mocy Kido było czymś, co mogło w tej sytuacji zabić dziewczynkę? On chciał tylko i wyłącznie sprawdzić, jak jej ciało zareaguje na kolejną dawkę, tym razem uśmierzającego ból, Reiatsu. Jego dłonie rozbłysły zielonym światłem, które przyłożył następnie w okolice prawej nogi dziewczynki. Jeśli nie dostrzegł żadnych skurczy mięśniowych, przeniósł dłonie wyżej, w okolice brzucha, następnie klatki piersiowej, aż nie trafił dłońmi nad serce. To ono podtrzymywało teraz jej funkcje życiowe, nie mogło przestać nawet na moment. Kagawa musiał spróbować utrzymać ją przy życiu.

Gdyby jednak nastał skurcz przy pierwszym, drugim, bądź trzecim kontakcie z Reiatsu Kagawy, natychmiast przerywa proces leczenia. Chce wówczas skontaktować się z Sakuzo, bądź Senshim. Niezależnie od tego z kim się skontaktuje, dusza musiała trafić do Soul Society i to w kurewsko przyspieszonym tempie błyskawicznym. Tak też miał zamiar nadać komunikat do jednego, bądź drugiego, bądź obu Shinigami.

- W tej, kurwa, chwili ktoś ma tu zejść i zabrać dziewczynkę! Potrzebuje specjalistycznej opieki medycznej, nie dam rady pomóc jej na miejscu! Ciało negatywnie reaguje na przepływ energii duchowej! Wątpię, aby była w stanie jeszcze kiedyś coś powiedzieć, ale aparatura XII Dywizji może spróbować coś z niej wyciągnąć! Więc ruszcie dupę i przyjdźcie tu po nią! - oczywiście jeśli leczenie coś da, również nada komunikat, jednak obchodząc się bez wzmianki o negatywnym wpływie energii duchowej na ciało dziewczynki.

Jeśli leczenie przynosiło jakiś skutek, wraca do tej formy pomocy. Jeśli jednak dawało tyle co nic, to po prostu siada obok dziewczynki, wpatrując się w jej ciało.

[Watanabe Senshi]

Podczas powrotu do Świata Żywych, myśli Senshiego krążyły nad postacią Heishiro, który podczas trwania ich wspólnej misji został ciężko ranny. Nie z powodu tego, że nie dał rady się obronić, bardziej z tego powodu, że wszyscy zgromadzeni w tym czasie w jednym miejscu, nie potrafili go obronić.
"Daj spokój Watanabe, wiesz doskonale, że nie mogłeś nic zrobić."- zaskrzeczał mu do ucha Kurasu. Pomimo tego, że Senshi doskonale wiedział, że duch ma rację, to jednak jakoś ciężko mu było to przyznać przed samym sobą. Zamknął na chwilę oczy i zanim się obejrzał stał już na ubitej ziemi w Arecibo. Najpierw poczuł kontakt nóg z podłożem, później zapach, który uderzył w jego nozdrza, a na sam koniec promienie słońca, które ogrzewały jego ciało. Odetchnął i otworzył oczy. Trafił chyba w momencie, w którym Kagawa kończył swój wywód na temat tego co należy zrobić. Senshi spojrzał w jego kierunku a następnie zaczął się do niego zbliżać.
- Co z nią? - zapytał spokojnym tonem. Wydawać się mogło, że wszystko jest w porządku, jednak jeśli Kagawa spojrzy na jego oczy, zobaczy w nich strach, mały bo mały, ale zawsze. Strach, który w tym momencie jest zrozumiała nawet dla największego palanta jaki może chodzić po ziemi. Zbliżył się do dziewczynki i obejrzał ją uważniej. Starał się mniej więcej wybadać czy cokolwiek się jej poprawiło, czy też raczej jej stan jest bez zmian.
- Jeśli trzeba zabiorę ją do Soul Society, ale to jest ostateczność Kagawa, nie wiemy czy Kurotsuchi nie majstrował przy niej. A raczej sprowadzać dodatkowego niebezpieczeństwa do domu nie mam zamiaru- powiedział spokojnym tonem. Rzecz jasna była to tylko propozycja, ponieważ gdzieś tam w głębi duszy Senshi nie uważał tego za zbyt dobry pomysł. To dziewczynka nie wydawała mu się zwykła duszą, a biorąc pod uwagę to co się działo ostatnio w Gotei, kiedy to zostali zaatakowani od środka, wolał nie ryzykować, jeśli nie będzie miał pewności, że dadzą sobie radę. Przecież nie wiedzieli co ten bydlak jej zrobił.

[Sayamaka Asagi]

Działania Kagawy polegające na skorzystaniu z medycznych kidou zaczęły dawać efekty, niewielkie, ale jednak. Obrażenia duszy były rozległe, ale nie stanowiły czegoś, z czym nie mogła sobie poradzić magia shinigami, bo chociaż o pełnym uzdrowieniu mowy nie było, to jednak utrzymanie przy życiu i podreperowanie zdrowia było jak najbardziej w zasięgu możliwości Kagawy.
- Watan...w dro...sz... - odezwał się w komunikacie Sakuzo, a w jago głosie słychać było desperacje i gniew. Tak długo, jak działało urządzenie, nie było mowy o sprawnej komunikacji. Z drugiej strony, na Senshi'ego nie trzeba było długo czekać, bowiem chwilę po słowach w komunikatorze otworzyły się wrota i stanął w nich porucznik VII Dywizji...
Sytuacja malowało się następująco - mogli zdecydować się odstawić duszę do Soul Society, korzystając z tradycyjnego senkaimon, podobnie jak przed chwilą uczynili z Winston'em. Mogli ją podtrzymywać przy życiu tutaj za sprawą technik leczniczych dawnego porucznika IV Dywizji, jednakże przez założone ograniczenia o wyzdrowieniu nie było mowy. Pewnikiem, mogli jeszcze coś wymyślić, ale pewne było, że czas nie jest ich sprzymierzeńcem...

[Ryuichi Kagawa]

Leczenie nie wpływało negatywnie na dziewczynkę. Oznaczało to, że mógł kontynuować wykonywanie tej formy pomocy. Kiedy jednak ponownie otwarty został portal Senkai, spojrzał w tamtym kierunku, machinalnie odrywając się od dziewczynki. Spowodowało to także, że przestał udzielać jej jakiejkolwiek pomocy medycznej. Wstał z ziemi, nie spuszczając wzroku z portalu, a kiedy z jego czeluści wyłoniła się postać Senshiego, odetchnął z ulgą. Zbliżył się do niego, postępując na przód o dwa pełne kroki. Miał się już odezwać, jednak ubiegł go porucznik. Zmarszczył czoło, zerknął przez prawe ramię na leżące ciało dziecka, po czym ponownie spojrzał na Senshiego.

- Jest w stanie krytycznym. Tutaj mogę jedynie podtrzymywać jej egzystencję za pomocą Magii Demonicznej, jednak wymaga specjalistycznej opieki medyków - rzucił, obracając się w kierunku dziewczynki i podchodząc do niej. - Nie możemy nie brać pod uwagę możliwości, którą podałeś. Kurotsuchi mógł majstrować przy tej dziewczynce. Ta kłódka, brak informacji na jej temat w danych Instytutu Badań i Rozwoju... to musiało być jakieś urządzenie, które zostało skonstruowane tutaj, na miejscu. Przez Kurotsuchiego, bądź kogoś innego - tak naprawdę wszystko jedno, przez kogo. Dziewczynki nie dało się w sposób normalny odesłać do Soul Society. Sam widziałeś, co stało się, kiedy spróbowała tego Vesper - dobył Asauchi, zastępczej broni, którą podarowano mu w zastępstwie za jego Zanpakuto, Ametsuchi. Początkowo wodził jedynie dłonią po rękojeści, ostatecznie ujął ją jednak i wypuścił miecz z sayi. - Jeśli chcesz podjąć ryzyko wpuszczenia wroga na teren Soul Society - zabierz ją tam. Natychmiast. Powiedz, aby medycy zajęli się jej stanem, a naukowcy przygotowali aparaturę do badania wspomnień. Być może w ten sposób uda nam się wyciągnąć z niej kilka przydatnych informacji - wyciągnął dłoń, ostrzem wodząc nad ciałem. - Jeśli jednak nie chcesz podejmować tego ryzyka - tak samo, jak i ja - to zakończę jej żywot tu i teraz - dodał, zatrzymując dłoń w powietrzu, wyprostowaną. Wpatrywał się w dziewczynkę, czekając tylko i wyłącznie na to jak skomentuje tą sytuację Senshi.

Kagawa uważał, że wpuszczenie dziewczynki na teren Soul Society mogło wiązać się umożliwieniem Kurotsuchiemu powrotu. Być może mogło doprowadzić do jakiegoś nieszczęścia, wybuchu - nie wiedział tego. Arrancarzy raz zostali wpuszczeni na teren Shinigami. Mając to na uwadze, obawiał się przed podjęciem kolejnego ryzyka. Tym bardziej, że miał pewność, że ktoś majstrował przy dziewczynce oraz tych Hollowach, z którymi przyszło im się mierzyć. Dlatego właśnie, gdyby Senshi potwierdził jego słowa albo też gdyby nie powiedział nic, po prostu skróci męczarnie dziewczynki, przebijając jej witalny punkt.

[Watanabe Senshi]

Kiedy tylko Senshi wyszedł przez portal, od razu dostrzegł Kagawę, który zbliżał się do niego. Najwidoczniej stan dziewczynki mniej więcej się wyrównał, ponieważ żaden szanujący się medyk nie pozostawiłby kogoś bez pewności, że stan został ustabilizowany. Kagawa nawet miał coś tam powiedzieć, jednak Senshi go ubiegł, wysnuł swoje własne wnioski na jej temat, może i błędne a może i właściwe. Tak naprawdę teraz grali w rosyjską ruletkę, nie o swoje życia. To w tym wszystkim było chyba najbardziej denerwujące. Senshi zmarszczył brwi ku sobie w geście niemej frustracji z powodu całej tej sytuacji, w której aktualnie się znajdowali. Tak naprawdę nie mogli teraz nic zrobić. Ta mała dziewczynka wiązała ich tutaj mimowolnie. Senshi wysłuchał w spokoju słów medyka. Przeczesał swoje kudły a następnie zaczął mierzwić swoją bródkę, zupełnie tak jakby rozważać zaczął wszystkie możliwości oraz opcje.
- Dwa lata temu brałem udział w pewnych wydarzeniach w Gotei. Dziwny wróg zaatakował Soul Society od środka.- powiedział spokojnie i zbliżył się do dziewczynki. Przypatrywał się jej przez dłuższą chwilę, zupełnie tak jakby czekał na jakiś znak od niej, że jednak z tego wyjdzie. - Teraz zaczynam się zastanawiać, czy to nie jest swojego koń trojański, który został zostawiony tutaj przez nasz cel.- Senshi westchnął, nie mógł odmówić Kagawie racji. Jeśli wpuści coś, co ten łajdak zmajstrował specjalnie z okazji takiej by od środka zaatakować SS, to Senshi do tego ręki na pewno nie przyłoży. Odetchnął głębiej i zaczął się zastanawiać co zrobić w tak patowej sytuacji.
"Senshi, nie wiem czy nie zauważyliście, jednak Vaya próbowała dokonać Konsō, wtedy gdy ta mała miała na końcu łańcucha kłódkę. Jeśli teraz się nad tym obaj zastanowicie i odejmiecie kłódkę, to pewnikiem ta dusza powinna spokojnie odejść do Soul Society. Jeśli nie uda się wam to, będziecie wiedzieli, że coś z nią jest nie tak."- Kurasu odezwał się głosem dość niecodziennym, mianowicie nie skrzeczał oraz nie wypowiadał się z lekkim sarkazmem w głosie. Wysnuwał bardzo dobre wnioski, przynajmniej tak się wydawało Senshiemu, który spojrzał raz jeszcze na dziewczynkę i Kagawę. Westchnął głębiej i wyjął Kurasu z sayi.
- Jakby co, bądź gotowy do ataku. Spróbuję wykonać Konsō w takim stanie jakim jest. Powinno się udać. Nie ma już na końcu łańcucha kłódki. Gdyby się to nie udało i coś by mnie atakowało, nie wahaj się tylko zabij to ścierwo.- powiedział Senshi i uklęknął tuż obok dziewczynki. Popatrzył na nią po raz kolejny, następnie wykonał rytuał Konsō podręcznikowo wręcz, wieńcząc wszystko dotknięciem kashira w czoło. Zgodnie z jego przewidywaniami, dziewczynka powinna zostać odesłana do Dworu Dusz. Jeśli jednak by się tak nie stało, a Senshi wyczułby , że coś się zmienia - nastąpi odskok od dziewczynki w bezpieczne miejsce, oczywiście nie będzie odskakiwał w kierunku gdzie znajduje się Kagawa.

[Sayamaka Asagi]

Sekunda za sekundą, cenny czas mijał i należało podjąć jakąś decyzję. Obawy obu shinigami były jak najbardziej uzasadnione, nikt nie mógł mieć pewności, czy dusza nie jest jakąś pułapką, zostawioną tylko po to, by zaatakować Soul Society, czy jest zwyczajnie ofiarą tego całego zamieszania...
Zasadniczo, przy stałym braku łączności* nie mogli mieć pewności, czy po drugiej stronie ktoś będzie na nią czekał. Dodatkowo, ponowne otwieranie bramy Senkai mogło doprowadzić do wpuszczenia nieproszonych gości na teren Społeczności, pozostawało jednak jeszcze jedno wyjście, którego spróbować postanowił porucznik Watanabe.
W momencie kiedy jego kashira dotknęła czoła dziewczynki, jej ciało zgodnie z procedurą rytuału zaświeciło się, po czym zamieniło się w świetlisty punkt po czym uleciało do Soul Society. Teraz już nikt nie mógł mieć pewności, gdzie trafi dusza, czy los pchnie ją do bogatych dzielnic Rukongai, gdzie otrzyma wymagane wsparcie i nadzieję na nowe życie, czy też może trafi gdzieś daleko od cywilizacji? Tego nie wiedział już nikt...

Po odprawieniu rytuału, obu shinigami nie zostało wiele do robienia, zwłaszcza, że nikt, ani nic się na nich nie rzuciło i nie spróbowało rozerwać gardeł na strzępy. Mogli poczekać aż oficer Nishihara i porucznik Vesper wrócą ze swojej "wyprawy", albo podjąć jakąś własną inicjatywę, chociażby udać się im na spotkanie? Cóż, decyzja pozostała dla nich...

*Poczekam jeszcze troszkę na post Vayi w odpowiednim temacie i jeśli dajmy na to, w ciągu 48h od teraz nic się tam nie ruszy, dam posta, by nie blokować Anzai'a i Was.

[Watanabe Senshi]

Senshi nie spodziewał się niczego dobrego w związku z zaistniałą sytuacją. Mało tego, spodziewał się najgorszego, czyli dodatkowej pułapki, która zostanie aktywowana w momencie, w którym kashira dotknie czoła małej dziewczynki. Zanim Senshi jednak dokonał rytuału Konsō, zaczął się zastanawiać, co ta mała dziewczynka zrobiła, że potraktowano ją w taki a nie inny sposób. Przymknął oczy i dokończył rytuał, już po chwili dziewczynka była świetlistą kulą energii duchowej, która uleciała w górę. Senshi pozostał na chwilę jeszcze w tej pozycji, następnie wykonał horyzontalne noto, chowając cicho miecz do sayi. Watanabe spojrzał na Kagawę, który był w razie czego w gotowości bojowej. Wstał i skierował kroki ku niemu.
- Jakie masz pomysły Kagawa? - zapytał po chwili samemu krzyżując ręce na klatce piersiowej i najwidoczniej obmyślając jakie mają wyjścia. Jednym z nich było ruszenie w kierunku, w którym ruszyli Vaya oraz Anzai. Innym było pozostanie na miejscu i po prostu czekanie na nich w spokoju. Jemu odpowiadałoby normalnie to drugie rozwiązanie, jednak biorąc pod uwagę okoliczności, w jakich się znajdowali, szybko została ona skreślona z listy. Spojrzał na byłego porucznika czekając na jego propozycje, a sam w tym czasie postanowił przedstawić swoje.
- Albo tu zostajemy i czekamy albo ruszamy za Anzaiem i Vayą. Osobiście bardziej pasuje nam w tym momencie ta druga opcja. Vesper i Anzai wyruszyli co prawda niedawno, jednak nie wiemy czego można się tutaj spodziewać, a rozdzieleni, jesteśmy w bardzo dużym stopniu osłabieni. Brak komunikacji też nie działa na naszą korzyść.- Senshi wzruszył ramionami, zastanawiając się czy te dwie opcje były naprawdę jedynymi jakie mieli. Pewnikiem nie, jednak w tym momencie nie chciał już tracić nikogo ze swoich towarzyszy.
- Swoją drogą , chciałbym cię zapytać, czy wiesz może coś więcej na temat tego całego Kurotsuchieo? Wybacz, że pytam, jednak mam wrażenie, że jestem tu jedyny, który nie wie co jest na rzeczy.- powiedział i patrzył na niego wyczekująco. Nie traktował go z góry, no może trochę. Nie wiedział po prostu co sądzić tak naprawdę o Kagawie, a jego opinia zrobiła już swoje w szeregach Dywizji Gotei. Dlatego też chciał się przekonać na własnej skórze ile prawdy jest w plotkach.

//Jeśli Kagawa poprze pomysł Senshiego odnośnie wyruszenia za Vayą, Watanabe pójdzie w tamtym kierunku za pomocą shunpou. Jeśli nie, Senshi zostanie aby przedyskutować z nim inne rozwiązanie, o ile Kagawa coś zaproponuje///

[Ryuichi Kagawa]

Kagawa nie przypuszczał, aby pogrzeb dusz miał się powieść. Niezależnie od tego, czy na szyi w dalszym ciągu znajdowała się kłódka, czy też nie, stawiał duszę na pozycji wroga, nie będąc przychylnym jej sprawie. Wewnętrzne głosy podpowiadały byłemu porucznikowi, że już teraz należało zakończyć jej męki - skrócić jej żywot, nie pozwolić, aby przedostała się dalej, do Soul Society. Nabawiła im sporo problemów, choć była zwyczajną duszą. Z drugiej jednak strony serce czerwonowłosego medyka nakazywały mu udzielić wszelkiej możliwej pomocy temu dziecku, choćby i miał na szali stawiać dobro jego nowego świata. Cieszył się, że ostateczną decyzję postanowił podjąć właśnie Senshi. Odciążył go od obowiązku wyboru pomiędzy jednym, a drugim, wybierając coś pośredniego. Postanowił ponowić pogrzeb dusz, biorąc pod uwagę, że kłódka zniknęła. Wcześniejsza próba odprawienia rytuału zakończyła się niezbyt pomyślnie i być może właśnie dlatego Kagawa nie dawał temu nawet cienia szansy. Druga próba zakończyła się jednak sukcesem.
Przyglądał się, jak Senshi podchodzi do duszy, jak przystawia czubek rękojeści do czoła dziewczynki, a następnie jak ta zamienia się w jaśniejący punkt na niebie. Przez kilka kolejnych chwil wpatrywał się w tamtym kierunku bez konkretnego powodu. W końcu jednak mlasnął, zmierzwił swą czuprynę i schował Asauchi z powrotem do sayi.

- Nie mam zielonego pojęcia, co to za jeden, ten Kurotsuchi. Poza tym, że takim nazwiskiem posługiwał się były kapitan XII Dywizji. Ale on umarł jakiś czas temu, więc nie wiem kim jest ten aktualny. Może jego brat? Może kuzyn? A może to jego żona cioteczna od strony wujka Alfreda? Senshi, kurwa, nie wiem - rzekł, wzdychając. Miał nadzieję, że wyraził się dosyć jasno w tej kwestii. - Ciekaw jestem, czy podjęliśmy dobrą decyzję odsyłając ją do Soul Society. Z jednej strony już nie powinna stanowić żadnego zagrożenia... z drugiej jednak mogliśmy skazać ją na gorsze życie. Wiesz, czasem zastanawiam się czy my, Shinigami, na pewno powinniśmy decydować za kogoś. Ludzie posiadają swoją własną wiarę - wierzą w różne bóstwa, wyznają różną religię. My w pewnym sensie burzymy ich światopogląd, otwierając przed nimi możliwość swoistej reinkarnacji jako dusza. Nie wiem, czy jest to dobre rozwiązanie... Czy może nie lepiej pozwolić im zginąć tak, jak pozwolił im na to los i okoliczności. Uważam, że jako Shinigami za bardzo ingerujemy w życie osób, które chciałyby innego życia po śmierci. Harmonii. Spokoju. Szczęścia - zamilkł na chwilę, po czym obrócił się na pięcie i ruszył pod pobliskie drzewo. Usiadł pod nim krzyżując nogi i opierając plecy o pień, po czym ponownie podniósł spojrzenie na Watanabe. - Wysyłając ich do Rukongai możemy skazać ich na potępienie. Na szybką śmierć z rąk jakichś bandytów, z biedniejszych okręgów. Możemy oczywiście poprawić ich dotychczasowe życie, ale nigdy nic nie jest wiadome. Wrzucając ich do Rukongai niejako zmuszamy te dusze do dalszej walki o swoje życie. Czy tak powinno wyglądać życie po śmierci? Dalsze dążenie do władzy, siły? Dalsza walka o przetrwanie, pozostanie w grupie? - kontynuował swój wywód, tym samym dając do zrozumienia, że nie ma zamiaru nigdzie się stąd dalej ruszać. Vaya kazała im czekać. Jakkolwiek nie potępiałby rozkazów, tak bardzo nie chciał, by ponownie osądzono go o niesubordynację. Dlatego też obdarzył Senshiego znużonym spojrzeniem, podpierając głowę na dłoni, opierając łokieć na prawym udzie. - Los to suka, Senshi. Bezpłciowa, a jednak suka - dodał na zakończenie.

[Sayamaka Asagi]

W momencie, w którym Anzai i Vaya złamali zagadkę szyfru, Kagawa i Senshi prawili na temat sensu życia i śmierci. Zasadniczo, trudno orzec, do czego doprowadzą ich te dywagację, ale na pewno nie w jakimś konkretnym kierunku...
- Tu Ren, z Soul Society. Wydaje się, że udało się wznowić łączność. - usłyszeli w swoich komunikatorach dzielni wojownicy Gotei 13, co jasno oznaczało o sukcesie misji Anzai'a i płomiennokrwistej pani porucznik. Teraz pozostało już jedynie podjąć jakieś kolejne kroki.
- Jeśli się nie mylę, ten kanał jest nie tylko bezpieczny przed podsłuchem, ale i może pozostać niezauważony przez Kurotsuchi'ego. Nie wiem, co Nishihara-san zrobił z urządzeniem wroga, ale było to skuteczne i całkiem dobre...

/Jakby co, macie komunikacje również z drugim zespołem/

Komunikat od Vayi:

Dopiero wtedy przełączyła się na kanał Senshi'ego i Ryuichi'ego przesyłając i do nich komunikat.
- Chłopaki, jak wasza sytuacja? Tutaj otworzył się jakiś tunel i, kurwa, korci mnie, żeby nim pójść dalej. Co z Winstonem i duszą? Jakieś inne nieoczekiwane wypadki? - zapytała tak na wszelki wypadek, bo nie wiedziała, czy wracać do nich, czy zostać - Potrzebuję opinii. Idziemy tunelem, czy badamy ten zamazany punkt na skanerze? Rozdzielamy się? Rozdzielanie się nie wyszło nam ostatnio zbyt dobrze, wolałabym trzymać się w grupie - na myśli miała oczywiście jeszcze jedną kwestię, ale nie wspomniała o niej nawet słowa.

Bonusowe:
Senshi 1,5 Akcji bonusowej,
Kagawa 2 Akcje bonusowe.

[Watanabe Senshi]

Po całej ceremonii Konso nie pozostał już żaden ślad. Senshi odetchnął z wyraźną ulgą i schował miecz do sayi za pomocą noto. Spojrzał też w niebo, zupełnie tak jakby chciał gdzieś jeszcze tam wysoko dostrzec ową dziewczynkę. Uśmiechnął się gorzko. Zabawne, ale to był pierwszy raz kiedy się zawahał przy rytuale. Wcześniej nie miał takich problemów, czy też może jakichś przemyśleń. Tutaj jednak, coś nie pozwalało mu na to aby ot tak sobie po prostu odesłać dziewczynkę do Soul Society, gdzie czekało ją nowe, lepsze życie. Może było to powodowane tymi wydarzeniami podczas niespodziewanego ataku na Gotei niedługo po jego powrocie? A może też chodziło o to, ze zaraz Instytut dorwie małą i zacznie ją badać przez wzgląd na kłódkę, która do niedawna była zawieszona na jej łańcuchu? A może chodziło tu o wszystko na raz? Wiedział natomiast, że odebranie jej życia jest ostatnią opcją, jaką mieli w zanadrzu? Po wszystkim postanowił wdać się w dość interesującą rozmowę z Kagawą, któremu najwidoczbiej zebrało się na jakieś wewnętrzne przemyślenia, które tak naprawdę mogły prowadzić do czegoś albo donikąd. Dlatego też skrzyżował ręce na wysokości klatki piersiowej i wpatrywał się uważniej w towarzysza. Kiedy ten skończył odpowiadać na jego pytanie, Senshi westchnął zrezygnowany. Spojrzał raz jeszcze na czerwonowłosego. Spojrzenie było dość chłodne, ale Kagawa nie powinien się tym zbytnio przejąć. Może nie znali się zbyt długo, ale do tej pory, jego towarzysz mógł zauważyć, że takie spojrzenie Senshi miał wtedy jak się nad czymś skupiał. Zupełnie tak jakby jego osobowość właśnie została obdarta ze wszelkich ludzkich cech. Pozostał tylko i wyłącznie analityczny sposób patrzenia na świat, który ich otaczał.
- Też nie wiem co to wszystko ma znaczyć. Jednak może to jest jego jakiś eksperyment? Może skopiował sam siebie? Skopiował siebie ale coś poszło nie tak?- Powiedział spokojnie i po chwili podrapał się po głowie, zupełnie tak jakby coś mu przeszło przez myśl. Coś raczej dziwnego.
- Wiesz, jak byłem na Ziemi, to czytałem pewną powieść, pomijając główną fabułę, był tam pewien osobnik, który używając komór do klonowania robił swoje własne kopie, jednak ten proces miał jedną zasadniczą wadę. Każdy klon, który wychodził z kadzi tracił na poczytalności. Nie twierdzę, że Kurotsuchi używa tego samego procesu, jednak chyba jest to możliwe, prawda? Skoro był Kapitanem XII. Dywizji, mógł prowadzić takie eksperymenty. Jeśli by się to okazało prawdą, możliwe, że mamy do czynienia z klonem człowieka, który naprawdę już nie żyje. Warto wziąć też pod uwagę to, że może być więcej tych klonów, prawda?- zapytał i już miał wyruszać w drogę, kiedy to Kagawa rozpoczął dość ciężki temat. Senshi już wiele razy zastanawiał się nad drogą, którą obrał po śmierci. Jednak do tej pory nie miał nawet cienia szans na wypowiedzenie swoich przemyśleń, co właśnie zrobił Kagawa. Spojrzał czerwonowłosemu w oczy i uśmiechnął się lekko.
- Wolałbyś zatem pozostawić te wszystkie dusze na pastwę Pustych?- zapytał a w jego głosie nie było krztyny ataku, sarkazmu czy jakiegokolwiek innego oddźwięku. Proste stwierdzenie, czy też raczej pytanie.
- Spójrz na siebie Ryuichi i zobacz kim się stałeś zaraz po tym jak pewien Shinigami przeniósł cię do Rukongai. Tak naprawdę dzięki temu zdarzeniu przywdzialiśmy nasze mundury i przysięgliśmy służbę w imieniu Króla Dusz. Nie mnie jest się spierać z tym czy postępujemy w tym momencie rozważnie czy też nie. Jednak i tak los, który napotkają te dusze w rukongai jest o wiele lepszy niż śmierć z naszej ręki kiedy to zmienią się w Hollowy i zaczną zjadać inne dusze.- powiedział i najwidoczniej miał coś jeszcze dodać. Przeszkodzili mu jednak kolejno najpierw Ren a później Vaya. Senshi uśmiechnął się szeroko, kiedy usłyszał w słuchawce głos swojej partnerki.
- Co tak długo? Już mieliśmy z Kagawą zbierać tyłki by poszukać waszych zwłok. Co do Winstona i duszy. Heishiro jest w Soul Society, kazałem oddać go pod opiekę medyków, dusza natomiast została odesłana za pomocą Konso. Zaraz po tym jak rozwaliło kłódkę, byłem w stanie wykonać normalnie rytuał.- zdał krótką relację z wydarzeń, które miały tu miejsce Vayi. Kiedy natomiast usłyszał o propozycji Vayi, skrzywił się lekko. Nie podobało mu się to coraz bardziej i bardziej. Cała ta misja najwidoczniej miała w sobie to coś, co nie pozwalało mu się w jakiś spokój uspokoić.
- Wolałbym abyśmy pozostali razem. Nie tylko ze względów czysto towarzyskich. Bardziej praktycznych. Razem mamy o wiele większe szanse na to aby przeżyć.- zakończył cicho i kątem oka spojrzał na Kagawę.
- Co myślisz?- zapytał spokojnie i czekał na odpowiedź. Słowa Rena szybko przyjął do wiadomości, jednak nie rozwijał już owej kwestii. Postanowił jednak zapytać o coś innego.
-Ren, powiedz mi lepiej co z Winstonem. Proszę także, byś na bieżąco mnie informował o jego stanie zdrowia.- prośba jego zdaniem jak najbardziej na miejscu, w końcu to on zaniósł go do Gotei w stanie krytycznym i pozostawił strażnikom. Senshi najwidoczniej się martwił.

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichi w spokoju wysłuchał tego, co do powiedzenia ma Senshi. Nie do końca wiedział, jak powinien odpowiedzieć na tą kwestię, toteż westchnął i wzruszył ramionami, udając znużenie. Tak naprawdę po prostu nie chciało mu się już dłużej nad tym myśleć. Nudę rozwiał komunikat od Rena, po którym nastąpił kolejny komunikat, tym razem od Vesper. Wpierw postanowił odpowiedzieć naukowcowi, gdyż Sakuzo nie miał z nimi jako-takiego kontaktu od dość długiego czasu.

- Cokolwiek zrobił, chwała mu za to. Nudno tu było bez Twojego pojękiwania - parszywy uśmiech wylazł na jego facjatę, kiedy wypowiadał te słowa. Posmutniał jednak nagle, zerkając w kierunku Senshiego. Przełączył się na kanał łączący ich z Vesper. - Nie rozdzielajmy się. Mamy ruszyć w Waszym kierunku, czy Wy to zrobicie? - spytał, na samym początku chcąc na czysto określić swoje zdanie na temat działania w grupach. - Resztę możemy ustalić już na miejscu - dodał, podnosząc się z ziemi. Otrzepał swój strój z ewentualnego piasku, a następnie spojrzał na Senshiego, wyczekując dalszych informacji. Wiedział, że medyk woli się nie dzielić na grupy, a działać razem w zorganizowanej grupie. Mając to na uwadze powinien podjąć słuszną decyzję.

[Sayamaka Asagi]

- Jak meldowałem porucznik Vesper, porucznik Heishiro jest w stanie ciężkim. IV Dywizji pracują, ale nic więcej nie wiem. Gdy tylko otrzymam oficjalny raport, przekażę go Wam. - przemówił w komunikatorach Ren, po czym znów się odezwał, jednakże totalnie ignorując wcześniejszą uwagę Kagawy.
- Hm, sprawa duszy jest intrygująca i niepokojąca. Zgodnie z raportami z Inuzuri, ów Kurotsuchi wygląda tak, jak dawny kapitan mojej dywizji. Sprzęt blokujący reiatu został zabezpieczony w laboratorium naszego celu, z resztą na jego podstawie powstawał opaska porucznik Vesper. Ów kłódka musiała stanowić rozwinięcie tej technologii. Tylko mój kapitan potrafiłby tego dokonać... - zakończył z niemałą zgrozą w głosie oficer oddziałów badawczych. Przez kilka sekund w komunikatorze panowała cisza, prawdopodobnie potrzebna Ren'owi do pozbierania myśli, ale w końcu znów przemówił.
- Jeśli zaś chodzi o odkryty tunel, to podejrzewam, że może on prowadzić do bazy wroga. Możliwe jest też to, że stwory z jakimi walczyliście wykorzystują go do przemieszczania się. Skaner jaki posiada Kagawa ma funkcję sonaru, na powietrzu bezużyteczne, ale w tunelu mogłoby się przydać do mapowania jego zakrętów.

[Watanabe Senshi]

Senshi uważnie słuchał komunikat, który nadał Ren przez działający komunikator. Co do stanu zdrowia Heishiro to...kiedy o tym usłyszał, skrzywił się. Ściągnął brwi ku sobie a jego spojrzenie stwardniało i to naprawdę bardzo. Takie samo spojrzenie miał tylko wtedy kiedy walczył z kimś na poważnie a i tak by miał trudności. Widać było w jego spojrzeniu wściekłość, bezradność oraz coś jeszcze, coś czego jest się bardzo trudno domyśleć. Zaraz jednak jego wzrok wrócił do swojego "pierwotnego stanu", czyli był przenikający oraz szukający czegoś. W tym przypadku odpowiedzi.
- Ren, przecież zapytałem cię przed wyruszeniem o wzorzec naszego celu, pytałem bardzo dokładnie o to czy to może być on. Powiedziałeś, że jest to niemożliwe. Zastanawiam się czy ty w ogóle brałeś pod uwagę to, że to jednak może być twój Kapitan.- Senshi mówił przez zaciśnięte ze złości zęby. Nienawidził takich sytuacji. Mimowolnie podniósł poziom swojego reiatsu.
- Do jasnej cholery, przez taki brak informacji jak do tej pory jeden z naszych jest w stanie ciężkim, ta dziewczynki o mało co nie zginęła. - z każdym kolejnym słowem presja reiatsu rosła i zaczęła przybierać "materialną" formę, czyli aury wokół postaci Porucznika VII. Dywizji.
"WATANABE!"- warknął na niego Kurasu, co sprawiło, że Senshi się uspokoił. Rzadko mu się zdarzało by tracił panowanie nad sobą, jednak w tym momencie coś w nim najwidoczniej pękło. Spojrzał na Kagawę i porozumiewawczo kiwnął do niego głową.
- Vaya, idziemy do was. Postaraj się w nic nie wpakować. Nie będziemy się dłużej rozdzielać. Zobaczymy dokąd poprowadzi nas tunel, a jak trzeba będzie....- zrobił pauzę i przełknął ślinę - Zrównamy to miejsce z ziemią tylko po to aby dorwać tego @#$%#- powiedział i zerwał na chwilę łączność. Odetchnął głębiej i przymknął oczy. Kilkusekundowe ćwiczenia oddechowe sprawiły, że szybko uspokoił tętno oraz nerwy. Kiedy już był gotowy, ruszył w kierunku Vesper i Anzaia.
- Nie ociągaj się Kagawa. Na odpoczynek będziesz miał czas później- rzucił do towarzysza tuż przed tym zanim wykonał pierwsze shunpou. Najwidoczniej ta cała ich misja sprawiała powoli, że Senshi zaczynał mieć już dość tego miejsca.

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichi przysłuchiwał się temu, co miał do powiedzenia Ren. Niezbyt go jednak interesowała kwestia Kurotsuchiego. Jeśli to była jego sprawka - cóż mieli zrobić innego, jak nie zajebać sukinsyna? On w bestialski sposób potraktował porucznika Heishiro, posyłając go w stanie krytycznym do Soul Society. I choć wiedział, że rudowłosy porucznik wyjdzie z tego, że medycy uporają się z jego obrażeniami, nie zmieniało to faktu, że zamiast samemu pokazać swoją paszczękę wrogowi, który po niego przyszedł, wysługuje się dziwacznie zmodyfikowanymi bestiami. Nie mogły to być Hollowy - raczej swego rodzaju eksperyment przeprowadzony na tej starożytnej rasie wywodzącej się z Hueco Mundo.
W spokoju przysłuchiwał się także wybuchowi Senshiego. Tracił nad sobą panowanie, zaczynał się irytować. Niedobrze... - pomyślał, myśląc jedynie o tym, jakie byłyby konsekwencje, gdyby to on sam zaczął się w tej chwili irytować całą tą sytuacją. Spędzenie ponad roku w więzieniu sprawiło jednak, że czuł się znacznie lepiej. Był spokojniejszy, a przynajmniej zachowanie spokoju przychodziło mu z większą łatwością, niż kiedyś. Był niczym tlący się lont, którego wystarczyło odpowiednio popieścić, aby powstał pożar. Teraz był jedynie miną przeciwpiechotną, na którą trzeba było nadepnąć, by rozpierdoliła pół okolicy.

- Było jednak spokojniej, jak się nie odzywałeś - rzucił z wyrzutem przez komunikator. Westchnął. - Rób swoje. My ruszymy w kierunku Vesper i Nishihary, zejdziemy do tunelu i zobaczymy co później. Możesz do tego czasu ustabilizować połączenie, abyśmy nie stracili łączności z Tobą w przypadku zejścia zbyt głęboko pod ziemię? - dopytał, podnosząc się z ziemi.

Właśnie w tej chwili Senshi postanowił go pogonić. Zmarszczył brwi, odgarnął kosmyk czerwonych włosów, bezwładnie opadający na jego twarz, przysłaniający mu widoczność prawego oka. Prychnął pod nosem, po czym sam skorzystał z Shunpo, by rzucić się w pogoń za nim.

[z/t?]

[Sayamaka Asagi]

- Bo to nie może być ON! - krzyknął w komunikatorze Ren, któremu zdecydowanie udzieliła się cała nerwowość sytuacji. Jawnie zarzucono mu niekompetencje i jeszcze do tego stwierdzono, że obrażenia jakich doznał Heishiro-fukutaichou to efekt jego niedbalstwa, cóż za bezczelność.
- Jego śmierć została aż nazbyt dobrze udokumentowana... - dodał już ciszej, odzyskując nieco ze swojego typowego dla naukowca spokoju. - Ten ktoś jest bardzo dobrze wyposażony, ma sporą wiedzę, a jego cel pozostaje nieznanym. Dodatkowo, sprawy fullbringerów, ostatnie wydarzenia z Szwajcarii i problemy z tajemniczym zanpakutou skutecznie utrudniają nam to dochodzenie, dlatego tym bardziej należy powstrzymać tego kogoś. Co się tyczy komunikacji, spróbuję coś z tym zrobić, korzystając z pomocy Nishihara-san...

<Obaj ZT, dołączcie do Vayi i Anzai'a>