Pouerto Rico, Arecibo

[Sayamaka Asagi]

[Ryuichi Kagawa]

[Sayamaka Asagi]

[Ryuichi Kagawa]

[Vaya Vesper]

W komunikatorze Kagawy nagle rozległ się głos Vayi, słodki niczym miód, niczym mleko...nic z tych rzeczy, jeszcze parę chwil wcześniej była ostro wściekła i dało się to doskonale wyczuć.
- Zaczekaj na ekipę sprinterze, wysyłam do ciebie Winstona, Anzaia i Senshi'ego. Rany Winstona i Senshi'ego wymagają rzucenia na nie okiem przez medyka, tak na wszelki wypadek. Ja się rozejrzę po okolicy i do was dołączę za jakiś czas. Więc zanim wpierdolisz się w jakieś gówno, zaczekaj na nich, to nie jest daleko, zaraz powinni być u ciebie, jasne? - zaczekała jeszcze na odpowiedź, po czym umilkła, jeśli mimo wszystko zgodził się zaczekać tych parę chwil. Jej to nie zajęło zbyt długo, im również nie powinno.
- Czego się dowiedziałeś o tej duszy? - zapytała w międzyczasie chcąc wiedzieć oczywiście jak najwięcej na jej temat.

[Sayamaka Asagi]

/ok, wychodzimy z Hide

- Tak...Sz..Kuź...wa - usłyszał w odpowiedzi Kagawa, co oznaczało, że istotnie należy swoją energię wyciszyć, co sprawiło, że wydał się chwilowo być niewidzialny dla tego typu zmysłów, a w każdym razie, nisko wykrywalny...
Pozostając więc w "ninja-mode", zdany niejako na siebie, a przynajmniej do czasu naprawienia przez Ren'a komunikacji, Kagawa mógł jedynie czekać na jakiś dalszy rozwój wydarzeń, a te nie zamierzały na siebie kazać długo czekać. Obserwacja otoczenia niewiele pomagała, ale skaner raz po raz pokazywał punkt o sygnaturze pustego, zbliżający się coraz bardziej i bardziej do jego pozycji.
W pewnej chwili punkt zatrzymał się i przed dłuższy czas pozostawał w bezruchu, zupełnie jakby zgubił jakiś ślad. Było w tym sporo prawdy, wszak Kagawa schował swą osobę i zastygnąwszy w bezruchu nie zakłócał swą osobą otoczenia, więc samo otoczenie się "zakłóciło". Kilka sekund po zatrzymaniu punkt zaczął się coraz bardziej zbliżać w stronę Ryuichi'ego i duszy, która znajdowała się trzydzieści metrów przed nim. Dziewczynka zdecydowanie zwolniła, jakby przeczuwając zagrożenie, zdawała się rozglądać po okolicy, ale podobnie jak w przypadku Ryuichi'ego, niewiele widziała.
Nagle korony drzew poruszyły się i chwilę później "krajobraz" wylądował przed dziewczynką. Wyglądało poruszające się zakłócenie obrazu, ale dziecko cofnęło się o kilka kroków, jakby zdało sobie sprawę z zagrożenia, albo więcej nawet, było go świadome. Jakby na potwierdzenie ów przeczuć, po chwili "zakłócenie" zmieniło się w wysoką na 2 metry, humanoidalną bestie o wielkich szponach na każdej z rąk, zbrojnej w zęby paszczy i... Pozbawionej oczu. Stwór podszedł do dziecka, które znów zaczęło krzyczeć otworzył szerzej paszczę i... Nagle jego czoło zamigotało światełkami, podobnymi w kolorach do tych, jakie rejestrował skaner Kagawy. Więcej nawet, kłódka dziewczyny również zaświeciła takim samym sygnałem, jakby w odpowiedzi. "Wymieniwszy uprzejmości", stwor wycofał się kilka kroków w tył, po czym podniósł głowę węsząc powietrze, niestety dla niego, wiatr wiał w stronę Kagawy, więc i woń shinigami została ukryta. Wydawało się, że Pusty za moment znów zagłębi się w gąszcz...

Akcje bonusowe:
- 2

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichi był już znudzony panującą sytuacją. Z jednej strony cieszył się, że mógł się wykazać na solistycznej misji - dla niego była to forma rozrywki, sprawiało mu ogromną radość i dawało jeszcze więcej frajdy, niż łażenie w grupie, nawet najmniejszej. Z drugiej jednak strony irytowały go trzeszczenia w komunikatorze, ilekroć Ren próbował się z nim skontaktować. Było to doprawdy, bardzo irytujące. Wstrzymał się jednak ze zniszczeniem kolejnego sprzętu, przypominając sobie słowa Vesper. Groziła mu naprawdę znacznie gorsza kara, niżeli powrót do Gniazda Czerwi, czy odrobienie strat moralnych Instytutu Badań i Rozwoju. Vesper bywała bowiem nieobliczalna i nie przebierała w środkach - doskonale wiedział, że dostałby wpierdol tak, jak jeszcze nigdy wcześniej nie dostał. Westchnął więc - tyle tylko mógł zrobić - i szedł dalej za dziewczynką, rozglądając się po okolicy, która uparcie nie chciała się zmienić. Kagawa rzucał raz po raz okiem na skaner, toteż doskonale wiedział, że zbliża się do pustego. Był to kolejny smaczek, który został dla niego przygotowany podczas tej solistycznej wyprawy, dlatego też ucieszył się, aczkolwiek zmniejszył okazywany entuzjazm do kwaśnego uśmiechu. Nie odzywając się do nikogo, rozglądając się po okolicy, czytając informacje ze skanera i - co najważniejsze! - wyciszając swój poziom energii duchowej, Kagawa szedł dalej. Do momentu, aż dziewczynka nie została zatrzymana. Czerwonowłosy medyk widział to dokładnie - obraz przed nią zafalował, a po paru chwilach zmienił się, przestając łączyć się z otoczeniem i imitować je. Przed nimi wyrósł oto okaz Hollowa z Hueco Mundo, dużej, dwumetrowej bestii wyposażonej w szpony i pokaźne uzębienie. Humanoidalna postać poruszała się na dwóch odnóżach. Kolejną charakterystyczną kwestią była ślepota tejże bestii. I choć w pierwszej chwili ogarnęła go paląca wręcz chęć mordu, choć już chwytał za rękojeść swojego Asauchi, zatrzymał się. Dziewczynka w dziwny, kompletnie niezrozumiały dla niego sposób telepatycznie skomunikowała się z bestią, bądź też po prostu dała mu znać, że nie ma tutaj tego, czego szuka. Kagawa zmarszczył brwi, przyglądając się jej przez kilka kolejnych chwil.
Nic z tego, kurwa, nie rozumiem... - pomyślał, kiedy Hollow najzwyczajniej w świecie odsunął się i zaczął węszyć. W tym momencie Kagawa chciał rozejrzeć się pod czymś, co mógłby mieć pod ręką, a co niejednokrotnie można było spotkać w tego typu miejscach. Mianowicie, poszukiwał teraz kamyka - dużego, małego, obojętnie jakiego, ale kamyka! Chciał za jego pomocą usunąć bestię z drogi w dość prymitywny sposób. Wydedukował on sobie, że skoro Hollow nie widzi, to musi słyszeć, bądź węszyć. Stawiał, że poza węszeniem jest w stanie również usłyszeć, dlatego właśnie chciał cisnąć znalezionym kamykiem gdzieś w lewo, między krzewy i konary drzew wyrastających z ziemi. Jeśli oczywiście go nie odnalazł, to po prostu czeka na dalszy rozwój sytuacji.
Jeśli jednak udało mu się na jakiś czas pozbyć Hollowa, ruszy on dalej na przód, cały czas ukrywając swój poziom energii duchowej. Teraz jednak nie rozglądał się - jedno oko na skanerze, drugie na miejscu, w którym Hollow pobiegł, jedna dłoń na rękojeści Asauchi, gotowa do wyprowadzenia szybkiego cięcia. Nie chciał dać się zaskoczyć tak prymitywnie uzdolnionemu przeciwnikowi, jak temu.
Oczywiście założenie, że Hollow słyszy wszystko wykluczało nadanie odpowiedzi Vesper. Nie mógł teraz tego zrobić. Jeśli jednak okazałoby się, że sztuczka z kamykiem nie ruszy Hollowa, tj. Ryuichi nie zobaczy charakterystycznego drgnięcia bestii, co oznaczałoby reagowanie na dźwięki, natychmiast odpowie, a słowa jego brzmieć będą w następujący sposób:

- Jestem w dżungli. Dusza prowadzi mnie do jakiejś "martwej strefy". Już straciłem kontakt z Renem. Chłopak próbuje to naprawić, ale nie idzie mu najlepiej. A w tym właśnie momencie jestem z duszą pośrodku jakiejś pierdolonej ścieżki, a na przeciwko nas stoi pierdolony, dwumetrowy Hollow ze zdolnościami kameleona ze Świata Żywych - wiesz, takie zwierzątko, które jest w stanie przybrać kolor Twoich włosów, kiedy jest na Twojej głowie, albo Twojej dupy, kiedy jest w Tobie. Dusza świeci jak pierdolona choinka, na kilka kolorów, a teraz dodatkowo... nie wiem jak to powiedzieć... podłączyła do siebie Hollowa, bo jego dekiel mienił się takimi samymi barwami, jak i ona kilka chwil temu, nim opuściłem stodołę - zakończył ten przydługi monolog, wzdychając. - Także jest, kurwa, zabawnie

[Sayamaka Asagi]

Postawiony w nieszablonowej sytuacjo Kagawa, postanowił działać nieschematycznie. Nie będąc do końca pewnym metod walki Pustego, jednakże posiadając pewne przypuszczenia co do jego właściwości, medyk postanowił sprawdzić w praktyce swoje hipotezy.
Znalezienie kamienia nie było trudno, wszak w środku dżungli tego typu obiekty są dość częste, pozostawała jedynie kwestia jak go podnieść i nie wzbudzić uwagi potwora? Na szczęście, Ryuichi miał nie tylko sprawne ręce, ale i sprzyjało mu szczęście - bestia była zajęta jakąś wymianą informacji z duszą, tak więc podniesienie i rzut w pełni się powiodły. Zgodnie z przewidywaniami Kagawya, stwór momentalnie obrócił głowę w stronę gdzie padł kamyk i wydał z siebie zespół wysokich pisków, wraz z nimi wzrosła wydzielana przez stwora energia duchowa. Nie był to stopniowy wzrost, to było nagły skok mocy, na czubku głowy stwora dosłownie zaiskrzyło od elektrycznych łuków, które zakończyły się impulsem energetycznym rozchodzącym się w każdym kierunku. Nie było to nic potężnego, nawet nie szkodliwego, po prostu zwyczajny impuls... EMP.
Jednakże, na Kagawa stale czuwał jakiś anioł stróż. Może i komunikacja nie działała zbyt dobrze, ale chwilę przed impulsem ex-porucznik zauważył, że jego komunikator oraz skaner zostały zdalnie wyłączone. Najprawdopodobniej Ren trzymał rękę na pulsie i zdołał wyłączyć urządzenia, zanim EMP spaliło ich obwody. Jakby na potwierdzenie tych słów, gdy tylko skaner ponownie się uruchomił, na jego monitorze pojawiła się poza mapą i typowym radarem informacja "To ja wyłączyłem skaner. Te stwory potrafią uszkadzać elektronikę. Teraz już znam schemat tego ataku." Następnie skaner przełączył się w normalny tryb działania, dusza wyglądała "normalnie" (czyli tak jak do tej pory, z tym że jej energia coraz bardziej skupiała się w kłódce), a potwór jak zwyczajny pusty.
Jednakże, rzeczywistość bynajmniej nie zamierzała pozostać "normalną" - chwilę po impulsie stwór odwrócił głowę w stronę duszy, która nagle zasłabła, zwyczajnie padając w stronę bestii. Ta chwyciła ją w szpony, jednakże nie zrobiła krzywdy i przechodząc w tryb kamuflażu zniknęła gdzieś w kniejach. Na swoim skanerze, Kagawa mógł obserwować, jak powoli się oddala, by po chwili stać się nienamierzalną "Ten kamuflaż musi być połączony z ukrywaniem reiatsu. Nie chce ryzykować normalnej komunikacji. Ren" - pojawiło się na skanerze Kagawa.
Oczywiście, Ryuichi może sprobówać rzucić się za stworem, zanim ten zabierze dziewczynkę ze sobą, całkiem spora szansa, że szczęście będzie mu sprzyjać, zwłaszcza jeśli mu dopomoże. Może również poczekać na resztę zespołu, zredagować mu sytuację i poczekać na dalsze rozkazy...

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichi w spokoju przyglądał się temu, w jaki sposób stwór zareagował na rzucony przez niego kamyk. Musiał przyznać, że takiej reakcji ze strony Hollowa się nie spodziewał. Pierwszy raz w swoim życiu widział, jak wysłanie z Hueco Mundo korzysta z tak dziwnej mocy, która była zdolna do blokowania sprzętu. Było to coś naprawdę ciekawego, coś, co zaskoczyło go do tego stopnia, że nie był w stanie wydusić z siebie żadnej zdławionej "kurwy". Kiedy natomiast Hollow postanowił pochwycić duszę i ruszyć w swoim kierunku, Kagawa już naprawdę się wpienił. To on tu próbował w jakikolwiek sposób pomóc zagubionej duszy, zrobić coś pożytecznego, a Hollow tak po prostu zabrał mu tą duszę i wywiódł w pole, tak daleko, że nie był w stanie znaleźć go na skanerze. Naprawdę, wkurwił się. W jednej chwili podniósł poziom Reiatsu tak wysoko, jak tylko mógł.

- Wracaj tu, piździelcu! - ryknął za Hollowem, chcąc zwabić go do siebie. Nie może być tak, że Kagawa chciał wyruchać Pustego, a w efekcie Pusty wyruchał Kagawę. Po prostu nie mogło.

[Sayamaka Asagi]

Sprawy potoczyły się szybko i zupełnie nie w tym kierunku, jakiego się Kagawa spodziewał, ale tak czasem chyba w życiu bywa? Nie mając lepszego pomysłu, Kagawa ryknął w stronę Pustego, mając nadzieję, że zdoła zmienić jego zamiary, ale czy na pewno był to dobry plan?
Zgodnie z wolą medyka, stwór zatrzymał się po kilku krokach, zwyczajnie puścił dziewczynkę ze szponów, która upadła na ziemię (nie miała wysoko, jednakże nieco się poobijała, co ciekawe, nie obudziła), po czym wyłączywszy swój aktywny kamuflaż odwrócił błyskawicznie w stronę z której dobiegał głos. Ryuchi mógł obserwować, jak stwór podnosi się wyżej na łapach, po czym rozkłada szeroko przednie kończyny, bierze wdech i... Na jego szyi pojawiło się coś na kształt rybich skrzeli. Bynajmniej nie był to jednak narząd oddechowy, bowiem pod pokrywami znajdowały się gniazda groźnych igieł. Stwór nie marnując czasu posłał w stronę Ryuichi'ego pierwszą salwę swoich żądeł. Nie był to jednak koniec, niezależnie od skuteczności ostrzału, stwór ruszy w stronę Kagawy, który zauważy, że wydaje się on pęcznieć na wysokości krtani...

EDIT: Kagawa może wyczuć, że zbliża się do niego oddział - Vaye czuć z daleka.

Akcje bonusowe:
- Kagawa 2

Kolejka:
- Pierw Sumi, a potem tak - kto się wyrobi do 72h od mojego posta, ten weźmie udział w tej rundzie jako wsparcie. Pierw jednak pisze Sumi, jeśli by się zdarzyło np. że napisze w ostatniej godzinie przed limitem, to cóż, jeśli się ktoś wstrzeli to ok, jak nie, to nie.

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichi ucieszył się, kiedy nie musiał zbyt długo czekać na efekt swojego postępowania. Dziewczynka co prawda upadła na ziemię i prawdopodobnie lekko się poobijała, jednak była wolna - na tym właśnie Kagawie zależało, aczkolwiek nie do końca. Była mu potrzebna, aby ruszyć dalej, aby rozwiązać sprawę, której się podjął, a bez niej nie był w stanie odkryć prawdy. Ryuichi nienawidził zostawiać niedokończonych spraw, a na pewno nie chciał oddać dziewczynki jakiemuś tam Hollowowi. Wiedział co go czeka i doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że może mu się nie udać wygrać tej walki ze względu na ciążącą na nim blokadę mocy, narzuconą odgórnie przez Radę 46. Sytuacja nie wyglądała kolorowo, ale niejednokrotnie walczył z Hollowem, wierzył w swoje umiejętności i liczył, że tym razem uratują mu dupę. W drugiej kolejności liczył on także na Vayę, którą wyczuć można było już z daleka.
Kiedy tylko Hollow wystrzelił w jego kierunku kolce, Ryuichi skorzystał z Shunpo, aby odbić w lewo - w ten sposób chciał uniknąć ataku kolcami. Następnie postanowił ruszyć na przeciw szarżującego w jego kierunku Hollowa. Miał na uwadze skrzela, które były dziwacznie wybrzuszone, pamiętał także wyładowania, którymi posłużył się wcześniej. Nie wiedział, czy ten atak może zostać ukierunkowany w żywą jednostkę, czy może oddziaływał on tylko i wyłącznie na sprzęt - wiedział natomiast, co w takiej sytuacji powinien zrobić. Kiedy znajdował się 3 metry od humanoida, postanowił wybić się w powietrze wykorzystując do tego celu kolejne Shunpo. Jego celem było znalezienie się nad przeciwnikiem, jednak chciał wykonać obrót w powietrzu, który w trakcie lodu umieściłby jego głowę może pół metra nad głową potwora. W tym momencie miało paść opadająca w dół, szybkie cięcie Agitowari z wykorzystaniem Asauchi, które w momencie lotu miał zamiar wypuścić z sayi. Cięcie miało przeciąć jedno skrzele, a także dotkliwie poranić wroga w okolicy, w której się ono znajdowało. Wylądować chciał jednak za potworem i momentalnie wznowić atak, bowiem kiedy tylko jego stopy dotknęłyby ziemi, chciał ponownie wystrzelić w kierunku przeciwnika, tym razem jednak nie korzystając z Shunpo. Z dobytym Zanpakuto chciał czym prędzej skrócić dystans i kiedy był już naprawdę blisko celu, chciał odbić przy pomocy Shunpo w lewo, na ukos od bestii, by znaleźć się po jego lewej stronie. W trakcie wykonywania tego Shunpo przymierzył się on również do kolejnego Agitowari, wschodzącego od jego prawej strony, które miało pozbawić stwora jego lewej łapy/ręki. Po tym cięciu nie chciał jednak odstępować nawet na krok - kiedy powiedziało się A, trzeba było powiedzieć również B. Po zakończonym cięciu wschodzącym, niezależnie od tego, czy było ono skuteczne, czy też nie, chciał wykonać obrót, odbijając się z lewej nogi. Obrót zakończyć chciał od frontu bestii, tnąc dwukrotnie - pierwszym pół-obrotem płasko przez klatkę piersiową, natomiast kończącym pół-obrotem od prawego ramienia do lewego boku. Nie był to jednak koniec ataku - ten nastąpił w momencie, w którym ostrze zjechało już po skórze bestii, bowiem momentalnie podniósł on broń wyżej, chcąc spróbować przebić się przez jego skórę, aby wbić Asauchi w cielsko potwora. Atak zakończył się, zatem skorzysta on z Shunpo, aby nadać sobie odrobinę prędkości i siły pędu, by wyszarpać broń z cielska potwora i zwiększyć dystans do czterech, bądź pięciu metrów. Chciał zakończyć to tak szybko, jak to tylko było możliwe - nie widziało mu się zostawianie chociażby kąska dla Vayi.

[Vaya Vesper]

Nie dało się ukryć przybycia czerwonowłosej, ponieważ, jak wszystkim było wiadomo, Shinigami ta nie grzeszyła nawet drobnymi umiejętnościami w dziedzinie kontrolowania reiatsu. Mało tego, poziom jej złości wyznaczał górą granicę, którą emanowała Vaya, więc Kagawa bez problemu zorientował się, że nadciąga odsiecz.
Pierwszym, co zrobiła czerwonowłosa widząc, że walka już trwa, było uniknięcie ataku Hollowa, jeśli przez jakiś durny przypadek znalazła się na jego drodze. W drugiej kolejności zostawienie Anzaia w bezpiecznym miejscu - nadało by się jakieś grubsze drzewo, głaz, cokolwiek, co byłoby w stanie skryć jego osobę. Dopiero wtedy zamierzała posłać w kierunku Senshi'ego prosty komunikat.
- Zostaw Winstona i asekuruj nas od lewej. Tylko nie wpierdol się pod cięcie - wiedziała doskonale, że przy walce trzech na jednego, mogło się to skończyć naprawdę różnie. Dlatego uważnie obserwowała każdy ruch Kagawy w taki sposób, by wkroczyć w odpowiednim momencie, jeśli będzie taka potrzeba. Bez względu na to, czy polegałoby to na zabraniu Ryuichi'ego z linii strzału, czy zwyczajne wcięcie się w walkę celem dobicia przeciwnika. Tym razem darowała sobie aktywowanie Shi-Kai, sięgnęła po prostu po obydwa zanpakutou mając zamiar wkroczyć w dogodnym momencie, najlepiej wtedy, kiedy na sam koniec swojej sekwencji Ryuichi oddali się od przeciwnika. Wtedy zamierzała zwyczajnie staranować Hollowa swoim ciałem wpadając na niego za pomocą Shunpo lewym barkiem w taki sposób, by gdzieś po drodze wbić jeszcze łokieć, prawą dłonią zaś zamierzała w tym samym czasie wykonać proste pchnięcie na wysokości pasa i, jeśli by się powiodło, siłą własnych ramion szarpnąć do góry, by przeciwnika zwyczajnie rozpołowić od pasa w górę. Wierzyła w swoją siłę i wiedziała, że coś takiego powinno jej się udać, bo miała tyle pary w łapach, że nawet nie zastanawiała się nad tym, co by było, gdyby jej się nie udało. Finezji w niej było mało, zwłaszcza teraz, ale liczył się efekt, działanie na to, co widziała przed sobą, a nie dbanie o to, by pięknie to wyglądało. Wszystko to wykonała oczywiście, jeśli byłoby potrzebne, w pierwszej chwili zamierzała uchronić Kagawę przed ewentualnymi obrażeniami, gdyby na przykład wystrzeliwane igły zmierzały w jego kierunku, skorzystałaby z Shunpo po to, by zabrać go z linii strzału i zaatakować przeciwnika sama. Wszystkie ruchy wykonywała od prawej strony po to, by ewentualnie widząc nadchodzącego z lewej Senshi'ego, ewentualnie Ryuichi'ego, który w tej chwili znajdował się między nimi.

[Nishihara Anzai]

Naukowiec uśmiechnął się w duchu, czując że Vaya chce podnieść go na duchu. Czuł się z tym dziwnie. Zazwyczaj chciał pokazywać raczej swoją pewność siebie. Był geniuszem i w Seiretei uchodził za jeden z najwybitniejszych umysłów, a jednak tutaj... okazało się, że jest niczym dziecko, które znalazło się w nieznanej sytuacji. Za wszelką cenę chciał być przydatny, a to sprawiło, że chyba trochę zapomniał o tym po co tu jest. Na szczęście teraz już wiedział gdzie jego miejsce. - W takim razie spróbuję skopiować ten sygnał i wysłać go z błędnymi współrzędnymi. Jeżeli to zadziała to może uda nam się uzyskać jakieś informacje z sygnały zwrotnego. Pewnie nie uda nam się go łatwo namierzyć, ale może czegoś się dowiemy. - Powiedział, zaczynając pracę nad urządzeniem. Chodziło o wysłanie sygnału ze starych współrzędnych, bez uwzględnienia tego, że przemieszczają się z urządzeniem. W takim wypadku Nishihara chciał ustanowić bezpieczne połączenie, dzięki któremu mógłby bezpośrednio wpływać na sygnał wysyłany, jak i odczytać sygnał zwrotny. Będzie to potrzebne, aby stworzyć wrażenie żywej istoty oraz zdobyć jakiekolwiek informację. Jeżeli uda mu się to zrobić to aktywuje sprzęt po tym jak wyruszą, aby stworzyć widno potwora w innej lokalizacji, niż ich obecna.
Potem wylądował na plecach Czerwonowłosej. - Tędy - Pokazał, odczytując informację przesyłane przez Rena. Dobrze, że ten ograniczał mu dostęp. Mimo wszystko Anzai zapominał czasem, że jest na polu bitwy, a nie w laboratorium i mógł podjąć zbyt duże ryzyko wycieku informacji... lepiej je ograniczyć. Ruszyli z prędkością jaka dla oficera dywizji naukowej była obecnie co najmniej nieosiągalna, a na pewno nie bez jakichś czarodziejskich wspomagaczy. Chociaż... nawet z nimi nie poruszałby się tak szybko, jak Vaya z bagażem na plecach. Czuł się przez to trochę nieswojo, ale cały czas zajmował się nawigowaniem, więc miał ważniejszą rzecz, którą zajął umysł. - Zostaw mnie tutaj, już niedaleko. - Wskazał miejsce za większym drzewem. Nie chciał mieszać się do walki... już wiedział czym może się to skończyć, a nie chciał ryzykować. - Obserwując ruchy tej istoty... powinnaś ruszyć w tym kierunku. Przy Twojej szybkości, powinnaś uderzyć na nią z flanki, za sto dwadzieścia metrów. W razie czego Ren, popraw mnie gdyby coś się zmieniło. - powiedział, wskazując kierunek, a ona zapewne zostawiła go w miejscu i ruszyła z odsieczą medykowi. Nishihara zajął się natomiast znalezieniem sposobu na zmodyfikowanie urządzenia w taki sposób, aby mogło zakłócać sygnał. Gdyby otrzymał próbkę tego co wysyła jednostka kontrolująca to będzie mógł popracować na konkretnych sygnałach.

[Watanabe Senshi]

Senshi zmierzał w kierunku Kagawy w swoim tempie, które może zbyt szybkie nie było, jednak wystarczające aby pokonać odległość, która ich dzieliła w dość szybkim tempie. Zostawił Vayę oraz Anzaia za sobą. Wiedział doskonale, że musi się spieszyć, jeśli Heishiro ma dostać bardziej profesjonalną pomoc, niż ta „polowa”. Anzai może i udzielił Winstonowi pierwszej pomocy, jednak i tak powinien go obejrzeć ktoś, kto jest medykiem. Dlatego też Kagawa trafił na tą misję. Jako wsparcie medyczne dla pozostałych. Droga mijała nawet spokojnie, a ciężar ciała Winstona nie był dla Senshiego zbytnio odczuwalny. Po chwili wyczuł za sobą energię duchową Vesper, która zmierzała w jego kierunku w tempie tak szybkim, że w pierwszej chwili Senshi zaczął się zastanawiać, co ją teraz w dupsko ugryzło. Po chwili jednak ocknął się z lekkiej zadumy, pozwolił Vayi, by ta go wyprzedziła i sam przyspieszył. Skoro Ona się gdzieś spieszyła, najwyraźniej był ku temu solidny powód. Zmrużył lekko oczy i spojrzał na Winstona.
- Trzymaj się - powiedział krótko i mocniej go złapał. Sam natomiast o wiele bardziej przyspieszył. Poczuł jak pęd powietrza smaga go po twarzy oraz jak jego włosy falują na wietrze. Lubił to uczucie, kiedy poruszał się dość szybko by poły jego mundury swobodnie łopotały. Na jego twarzy zagościł lekki uśmieszek, który oznaczał tyle, że Senshi się cieszy. Zarówno z powodu lekkiego przyspieszenia Shunpou, jak i z tego co ich tam może czekać. W końcu dotarli na miejsce i Senshi zobaczył wówczas czemu Vesper się tak spieszyła. Kagawa jak zwykle wpakował się w sam środek jakiejś kabały. Vaya wydała dość szybko rozkazy, które Senshi wykonał bez mrugnięcia okiem. Odstawił Heishiro w bezpieczne miejsce i sam spojrzał jak klarowała się sytuacja oraz mniej więcej co może nastąpić. Zabawne, ale walka trzy na jednego doprowadzała go do pewnego rodzaju euforii, która wypełniała powoli jego ciało. Serce kilka razy uderzyło mocniej, przez co zaczęło pompować coraz więcej krwi. Czuł, jak zaczyna się uwalniać adrenalina oraz endorfina. Czemu się tak cieszył? Ponieważ ta walka będzie wymagała od niego pełnego skupienia, albo on zostanie pocięty, albo on kogoś potnie przez przypadek. Dlatego też pozstanowił poczekać na to co się wydarzy, na atak Kagawy oraz Vayi. Kiedy znajdzie w tym wszystkim "okno", użyje Shunpou by znaleźć się jak najbliżej przeciwnika i uderzyć go trzonkiem tsuki w okolice przepony, dopiero po tym ciosie wykona kolejne shunpou, by znaleźć się na prawym boku oponenta, gdzie wyciągnie Kurasu z Sayi i za pomocą Agitowari będzie się starał ściąć pustaka. Nie zależnie od wyniku jego poczynań, odskoczy do tyłu ( oczywiście w taki sposób by nikomu nie przeszkodzić w ewentualnych atakach ) i przejdzie w pozycję pół obronną, która polegała na stanięciu lekko bokiem do przeciwnika z mieczem trzymanym poniżej pasa i tuż przy prawej nodze.

[Sayamaka Asagi]

Walka się rozpoczęła, chociaż walką nazywać się jej nie dało - to była egzekucja. Kagawa za pomocą shunpo zdołał uniknąć wystrzelonych w jego stronę igieł, ale musiał przyznać, że niemalże o włos - rzeczywistość nie pozwalała zapominać bogom śmierci, że ich migoczące kroki nie były teleportacją Prędkość Kagawy również była mniejsza od tej, do której przywykł, pieczęć nałożona na niego przez Rade 46 robiła swoje i niestety, medyk był wolniejszy niż zwykle, jednakże na tego potwora dość szybki. Wyminąwszy igły, Ryuichi ruszył w stronę bestii z zamiarem szybkiego zakończenia walki, tym razem "materializując" się nad jego głową, bardzo blisko. Pusty wydawał się podążać za nim "wzrokiem" i odpowiednio odwrócił głowę w stronę napastnika, jednakże nie utrudniło to skutecznego cięcia. Ostrze Asauchi znalazło drogę przez tkanki bestii i rozpłatało "skrzele" i wtedy wydarzyło się coś dziwnego... Nabrzmiałe skrzele "wybuchło" kleistą mazią, która oblepiła Kagawe, nie tylko utrudniając mu ruchy, ale wysysając z niego energię duchową. Co ciekawe, pod wpływem wypływającego reiatsu substancja zaczęła puchnąć. Dało to stworowi szanse na kontratak gdy...
W bestie wpadła z pełnym rozpędem gorącokrwistwa porucznik XI Dywizji. Pusty jak stał, tak poleciał wraz z nią tratując okolicę. Ni krzewy, ni pomniejsze drzewa nie stanowiły problemu dla potężnej kobiety, której siła przytłoczyła stwora, który jedyne co mógł to wydawać żałosne dźwięki, bezskutecznie próbując sięgnąć ją jednym ze swych zbrojnych w szpony ramiona. Maź, którą uwolnił swym cięciem Ryuichi oblepiła również pustego, utrudniając mu poruszanie się. Przyciśnięty przez Vaye potwór poczuł, że na niego czas, dając dojść do głosu pierwotnym instynktom. Zdołał wykorzystać "okienko" między pozbieraniem się do cięcia, a samym atakiem i wybił się w górę. Ostrza Vesper przecięły więc drzewo i zwaliły je...
Nie było jednak mowy o tym, by Pusty zdołał zwiać. Posklejany, ranny i poobijany może i zdołał wymknąć się Vesper, ale co ma wisieć... Na ten moment czekał bowiem Senshi i widząc na co się zanosi, postanowił zakończyć walkę szybkim agitowari. Nie było sensu bawić się w atakowanie rękojeścią, ciało stwora było i tak zmacerowane siłą Vesper, a to co pozostało do zrobienia do "humanitarne" dokończenie dzieła (stwór pewnikiem i tak by padł za kilka chwil). Cięcie było precyzyjne i zakończyło problem bestii...
Podobnie jak poprzednio, pusty nie zamienił się jednak w niebyt i nie odleciał do Soul Society. Jego truchło padło na ziemię, rozlewając demonią posokę. Drużyna znów była w komplecie, należało tylko jakoś wyplątać Kagawe ze stale rosnącej bańki "pajęczyny" - poprzednim razem wystarczyła ogromna siła i moc Vesper, by rozwiać maź i mieć ją z głowy, a jak będzie tym razem? Dodatkowo, dochodził problem nieprzytomnej, leżącej w oddali duszy dziewczynki, z niecodzienną kłódką na duchowym łańcuchu. Dziecko miało lekko posiwiałe włosy i miejscami jej skóra była zdecydowanie starsza, niż powinna być u takiego dziecko. Dodatkowo, skanery podpowiadały, że kłódka ma w sobie dużo więcej energii duchowej, niż dziewczynka...
- Szla.... Sza... - odezwał się w komunikatorze głos Ren'a, który wydawał się stale mieć problemy z komunikacja. Więcej nawet, Anzai mógł zarejestrować zakłócenia, szum utrudniający łączność, ale w jakiś sposób sygnały stworów musiały się przez nią przebijać - z drugiej strony ich sygnał nie był złożonym komunikatem, tak więc może dla jego działania to wystarczało? Na razie, skopiowanie sygnału stwora wydawało się być trudne, ale może jakby wydobyć jeszcze jeden chip? Ten tutaj powinien być w lepszym stanie.
"Stale nie mogę się przebić" - pojawiła się informacja na interfejsie graficznym skaner'a Ryuichi'ego. Widać było, że Ren stawał na głowie, by jakoś się z nimi komunikować, w tym przypadku grzebiąc w najbardziej podstawowych funkcjach urządzenia...

Kolejka:
- Dowolna

[Vaya Vesper]

Czerwonowłosa skinęła tylko Anzaiowi głową na sam koniec, po czym ruszyła we wskazanym przez niego kierunku. Miała nadzieję, że naukowiec wziął się w końcu w garść i zacznie zajmować się tym, po co tu był, bo do walki to on się średnio nadawał. Tak, jak Vaya to majstrowania przy jakimkolwiek elektronicznym sprzęcie. Dlatego pomknęła by wspomóc Kagawę, a jego zostawiła ze swoimi sprawami licząc na to, że uda mu się chociaż część z tego, co powiedział.
Dotarła w idealnym momencie, w chwili, kiedy Ryuichi został oblepiony przez kleistą maź, z którą parę chwil wcześniej sama miała do czynienia, czerwonowłosa zaś po prostu staranowała stwora nie przejmując się żadnymi elementami terenu po drodze. Jeśli to by go nie załatwiło, miała przygotowany plan działania, nie był on jednak potrzebny. Co prawda przez przypadek ścięła drzewo, zamiast swojego przeciwnika, ale kto by się takimi rzeczami przejmował? Na pewno nie ona. Senshi doskonale wykorzystał interwał między jej atakiem, a próbą ucieczki Pustego. Złote oczy jak w zwolnionym tempie obserwowały tor poruszania się Shinigami i cięcie, które w szybki sposób zakończyło żywot Hollowa. Na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech charakterystyczny dla takich właśnie chwil - wszystko zostało załatwione szybko, sprawnie, bo choć liczyła na coś więcej, cokolwiek, to lepiej, że nie musieli zbyt długo się z nim bawić. Dopiero przybyli na miejsce, a tu już coś takiego. Zerknęła na Kagawę zastanawiając się przez chwilę, co powinna zrobić. W jej przypadku wystarczyło trochę siły, trochę własnej energii i bańka pękła całkowicie, może to był dobry trop?
- Senshi, zerknij co z tą duszą - rzuciła do znajdującego się w pobliżu Shinigami i skinęła lekko głową, co niejako było pochwałą za dobrze wykonaną robotę. Vaya nie była typem osoby, która na każdym kroku będzie wszystkich chwalić i głaskać, jeśli będzie taka potrzeba, pewnikiem się odezwie, ale teraz miała ważniejsze sprawy na głowie - Anzai, zrób coś, żebyśmy mieli kontakt z Renem, ten Pustak jest trochę mniej poszatkowany, niż poprzednie, a ja zajmę się Kagawą - poleciła i sama podeszła bliżej zaplecionego w sieć czerwonowłosego. Postała chwilę, pomyślała, po czym po prostu wyciągnęła obie ręce w taki sposób, by sieć oplotła i ją. Głupia? Całkiem prawdopodobne, że to działanie nic nie da i będą mieli jeszcze większy problem, ale Vaya sądziła, że to, co chciała zrobić, jest jak najbardziej sensowne - Dobra, to teraz wkurw mnie czymś. Czymkolwiek - powiedziała do Kagawy wprost, a gdyby miał przed tym opory, uśmiechnęła się paskudnie - Znowu muszę ci ratować dupę łajzo jedna, sądziłam, że już dawno wyrosłeś z pieluchy i nie muszę cię niańczyć - podsunęła jak na tacy słowa, które z całą pewnością delikatnie mówiąc, zezłościłyby Ryuichi'ego. Jaki miała w tym cel? Jako że kontrolować własnej energii nie potrafiła, a medyk pewnikiem miał własnej zbyt mało, chciała sprawić, by jej poziom reiatsu sięgnął górnej granicy i zwyczajnie rozsadził bańkę tak, jak to zrobiła wcześniej sama. A jak było najłatwiej sprawić, żeby energia wypływała z niej jak ze zniszczonego hydrantu? Zezłościć. Ale zezłościć ją tak bardzo, że nawet nie będzie zdawała sobie sprawy z tego, że po więcej energii już sięgnąć nie będzie mogła. Gdyby to się nie powiodło, w odwodzie zawsze została reszta ekipy i Vaya czekająca na jakieś sugestie, bo oprócz tego "planu", który na pierwszy rzut oka mógł się wydawać wręcz debilny, to chwilowo nie miała żadnych innych pomysłów. Gdyby jednak jej się udało, zaraz poleciłaby medykowi obejrzenie ran Winstona i Senshi'ego, tak na wszelki wypadek zaznaczając, że od jego opinii będzie zależało, czy Winston zostanie z drużyną, czy odeślą go na wszelki wypadek do Soul Society.

[Nishihara Anzai]

Kiedy naukowiec poczuł, że walka dobiegła końca, ruszył w kierunku reszty ekipy. Miał kilka problemów do rozwiązania, a najbardziej naglącym wydawał się teraz brak komunikacji. Zaczął zastanawiać się nad źródłem zakłóceń i próbował, współpracując z Ranem, odnaleźć sposób na ominięcie zapory. Nie wiedział czy jest to możliwe, ale warto było nad tym popracować, aby choćby ograniczyć możliwe źródła zakłóceń i zaplanować dalsze działania w oparciu o to.
Druga częścią jego pracy miały być badania nad szczątkami kolejnej bestii. Anzai wyjął z niej nadajnik i zaczął go rozpracowywać w sposób podobny do poprzedniego. Ich sygnał nie miał problemu z zakłóceniami, więc można było się pokusić o wykorzystanie tego faktu, aby odzyskać łączność, pytanie z jak dużym ryzykiem by się to wiązało i na ile byłoby to możliwe w warunkach polowych.
Na chwile obecna chciał odczytać kody i po raz kolejny zamierzał dokonać próby synchronizacji urządzenia z sobą, tak aby móc bezpiecznie kontrolować sygnały. Zamierzał "wskrzesić" jedynie jedna z istot zabitych wcześniej. Większa szansa nawierzchnie w jednego przypadkowego ocalałych, niż w dwójkę, szczególnie ze drużyna w pośpiechu udała się z odsieczą medyków, więc mogła popełnić taki błąd i nie dobić istoty.
Anzai nie odzywał się w tym czasie do nikogo poza próbami porozumienia się z Ranem przy walce o odzyskanie łączności. Zamierzał skupić się na tym co był w stanie zrobić, a w tym wypadku miał być wsparciem technicznym w tej trudnej od tej strony misji.

[Watanabe Senshi]

Wypadki potoczyły się nad wyraz szybko i sprawnie. Najpierw Vaya staranowała swojego przeciwnika za pomocą barku, następnie do akcji włączył się Senshi, który idealnie wręcz wpasował się w lukę między kolejnymi poczynaniami Vayi Vesper. Za pomocą Shunpou podbiegł do przeciwnika i już miał wykonywać uderzenie tsuką w splot słoneczny, jednak zaniechał tego pomysłu i po prostu wykonał czyste i precyzyjne cięcie. Przeciwnik pad l, a Senshi wykonując chiburi a następnie noto, wylądował spokojnie na ziemi. Odetchnął spokojnie i rozejrzał się po pozostałych, starając się mniej więcej ocenić sytuację w jakiej się znajdują. Najwidoczniej im nic już nie groziło, jednak Kagawa był nadal polepiony dziwną mazią, która wcześniej obkleiła Vayę. Co prawda nie miał możliwości się temu blliżej przypatrzeć, jednak nie wiadomo skąd, zaczął ją sobie wyobrażać obklejoną taką mazią....szybko pokręcił głową aby odgonić swoje zapędy seksualne względem przywódczyni ich eskapady. Chwilę później usłyszał jej głos, który wydał polecenie. To pozwoliło mu się dodatkowo skupić na misji. Za pomocą shunpou postanowił podbiec do dziewczynki i sprawdzić co z nią. Wiedział, że prędzej piekło zamarznie niż Vaya pochwali kogokolwiek za dobry kunszt, jednak i tak się uśmiechnął sam do siebie. Skupił się na dziewczynce, odcinając się zupełnie od tego co tam teraz krzyczała Vsper do Kagawy.

[Sayamaka Asagi]

/Idziemy dalej/

Drużyna skutecznie podzieliła się na podzespołu - drużyna A, w której skład wchodził (chwilowo), Kagawa i Vaya, drużynę B - czyli Anzai i "Ren" (przynajmniej duchem obecny), oraz drużyna C - Senshi i dusza (chociaż ta akurat duchem obecna nie była).
Plan Vesper polegający na zwyczajnym "przepompowaniu" klejącej substancji wydawał się całkiem sensowny. Co prawda, wymagało to wkurzenia, ale nie oszukujmy się, czy to było jakoś specjalnie dużo? Ryuichi przez chwilę milczał, niewątpliwie przyciśnięty narastającą mazią, co samo w sobie powinno wystarczyć, by Vesper wnerwić (że niby Ją olewa, tak?). Nie minęło więcej niż kilka sekund i okolicę zalała cała masa energii duchowej pani porucznik. Spora część z niej została przechwycona przez "pajęczynę", która istotnie zaczęła rosnąć, ale nie tak szybko, jak się Vaya mogła tego spodziewać. Część jej uwolnionej mocy uciekało bowiem do opaski, która miała tłumić i jej reiatsu - wszak i opaska i kleista maź miały podobne działanie. Reszta energii rozeszła się po otoczeniu i telepnęła biednym Aznai'em, który niestety nie był przystosowany do operowania w tak trudnych warunkach, ale o tym za chwilę.
Ostateczny efekt działania pani porucznik był jednak zgodny z jej założeniami, bańka narosła, a potem wybuchła zostając przepełniona energią duchową Vesper ostatecznie uwalniając Kagawę...
Nishihara postanowił czym prędzej zabrać się do roboty. Szybko udało mu się wypreparować chip z głowy potwora, ten był w całkiem dobrym stanie, ale należało się spieszyć, skoro miał podtrzymać jego działanie. Anzai nie był jednak osobą niewprawną, może i znajdował się daleko od swojego laboratorium to jednak aktywowanie chip'a nie powinno stanowić problemu... Nie powinno, ale otoczenie tak. Impuls energii wyzwolonej przez Vaye, w większości wychwycony przez pajęczynę stwora telepnął nim dosyć istotnie. Nie rzucił go na kolana, ani nie zadusił (bo większość wyłapana), jednakże naukowiec zobaczyć na przez chwilę mroczki - cóż by było, gdyby Vaya odpaliła swoje shikai? No, dość powiedzieć, że lekko otumaniło go do, jednakże szybko się pozbierał i zdołał aktywować nadajnik, przez co udało mu się naśladować sygnał stwora.
Krokiem kolejnym była próba przebicia się przez tłumienie. Znalezienie odpowiedniej, bezpiecznej częstotliwości, a przy tym nie zdradzenie się wrogowi wydawało się być w zasadzie niemożliwe do zrobienia. Anzai miał dostatecznie dużo danych by zrozumieć, że tłumienie nie rozchodzi się z jednego punktu po sferze i... Nie jest to typowe zakłócanie sygnału innym sygnałem, lecz coś na kształt kidou. Tłumaczyć to mogło dlaczego skaner reiatsu szalał w tym miejscu - przed nimi znajdowała się niewidzialna kopuła stworzona z reiatsu, a zakłócanie sygnału było jej pochodną. Pojawiało się pytanie, dlaczego nie wyczuwali ów sfery? Cóż, większość z członków oddziału znało kidou służące do maskowania własnej energii, tak więc całkiem możliwe, że "Kurotsuchi" stworzył coś podobnego do ukrycia sfery. Nishihara zdołał też zrobić coś więcej, udało mu się ustalić, że emitery ów pól znajdują się w czterech, równo oddalonych od siebie miejscach, coś jakby wpisany w okręg kwadrat...
Ostatni pozostał Senshi. Podszedł ostrożnie do leżącej na ziemi duszy, ale aktualnie nie był w stanie ustalić niczego nowego - ot "zwyczajna" dusza, tylko z lekka przysiwiała, skóra miejscami podstarzała no i ta kłódka na łańcuchu duchowym... Ten element był niezwykle ciekawy, bowiem w chwili, gdy Vesper odkręciła kurek swojej energii rozlewając ją po okolicy (niechcący), część z niej została przechwycona przez kłódkę, która delikatnie zaświeciła na czerwono. Ilość przechwyconej energii byłą jedynie ułamkiem tego, co złapała opaska i promilem mocy, która rozsadziła maź, jednakże niewątpliwie coś się stało.

Akcje bonusowe:
- Kagawa 2
- Winston i Senshi - 1 do wspólnego użytku

Akcje karne:
- Winston 2
- Anzai 1

[Ryuichi Kagawa]

Ryuichiemu nie wyszedł jego manewr. Nie udało mu się bowiem zabić potwora tylko i wyłącznie przy wykorzystaniu swoich własnych umiejętności, przez co nieźle się wkurwił. Bardziej, niż kiedykolwiek. Ograniczenie mocy nadane mu przez Radę 46 były wyraźne i nie był w stanie pozbyć się nawet jednego Hollowa. Było to śmieszne, aczkolwiek taka była rzeczywistość - rzeczywistość, której Kagawa nie był w stanie zaakceptować. Przemilczał złośliwe uszczypliwości ze strony Vesper, nie chcąc na nie reagować. Zagotowało się jednak w nim, co mogła zgrabnie zauważyć. Kiedy został już uwolniony, westchnął, rozglądając się.

- Miło Was znowu widzieć - rzucił, spoglądając jednak na Senshiego. Była to na razie jedyna osoba, która go nie wkurwiła. - To może po kolei. Ta dusza prowadziła mnie gdzieś - nie wiem dokąd dokładnie. Wydaje mi się jednak, że jej celem była "martwa strefa", która znajduje się nieopodal stąd. Tak ją nazwałem, bo wygląda na to, że jest to strefa, w której powstały dziwne zakłócenia. Dalej - dusza nie mówi, za to świeci jak choinka. Ten Hollow chciał ją gdzieś zabrać. Poza tym, wyglądało to tak, jak gdyby ona w jakiś sposób komunikowała się z nim - wzruszył ramionami, spoglądając na Vayę. - Kazałaś mi się nią zająć, pamiętasz?