USA, Burnsville, Apex (zniszczone)

**Lena Hawk** · 04-04-2019 18:31

Chloe zaproponowała przesiadówkę przy alkoholu w swoim barze. Lena skinęła głową, zgadzając się na pomysł i spojrzała na Rena z pytającym wzrokiem. Choć wyraził chęć na alkohol, to jednak mógł mieć odmienne zdanie. Na przykład wolałby sam na sam.
- Co o tym sądzisz?
Zapytała z lekkim uśmiechem, jakby chcąc go przekonać. Niezależnie od jego decyzji, ona tak czy siak miała zamiar pójść do "Butelki". Nie po to by się napić, a po to, by ich poznać bliżej. Pomogła Ren'owi wejść na pokład samolotu i również pomogłaby mu usiąść, gdyby potrzebował i chciał. Usiadła nieco dalej, coby dać przestrzeń medykom, gdy opatrywali rany Ichinose. Sama napisała szybkiego sms'a do Krecika, informując go o zakończonej misji i że przyjedzie do niego niedługo.
Gdy medycy skończyli, przysunęła się do Quincy i pochyliła się do niego, by szepnąć kilka słów. Siedzieli nieco dalej od reszty, którzy zresztą byli zajęci sobą, więc nie powinni słyszeć blondynki. Gdyby jednak uznała, że ktokolwiek mógłby coś usłyszeć, poprosiła o telefon Ichinose pod pretekstem zapisania swojego numeru i tam napisałaby dokładnie to, co chciałaby powiedzieć. Bez numeru telefonu.
- Ta rodzinka skrywa w sobie więcej, niż nam się wydaje.
Krótkie zdanie, które powinno nakierować Ichinose na to, dlaczego Lena zdecydowała się dołączyć do wspólnego picia alkoholu. Gdyby nadal nie chciał dołączyć, po prostu by skinęła. Jego nie musi interesować ta ekipa. Spojrzała na niego i puściła oczko.
- Ale obietnica nadal będzie aktualna.

[z/t]

**Ichinose Ren** · 04-04-2019 19:38

Ichinose praktycznie od samego początku nie wyglądał na wyjątkowo zachwyconego pomysłem afteru z tą grupą Fullbringerów. W porządku, pomógł im, ba, nawet ryzykował własne życie, ale w jakiś pokręcony sposób gdzieś po drodze ta sprawa stała się dla niego dość osobista. Czy ktoś mu bliski był ogromnych tarapatach, które zmusiły go do interwencji? Skądże. Ren po prostu chciał zrobić na złość jakiejś wrednej kreaturze z innego świata żyjącej z żerowania na innych.
Gdyby był poetą, to prawdopodobnie stworzyłby z tego metaforyczną analogię do systemów monarchii, czy też właśnie znanego japońskiego szogunatu.
Ale nie był. Zwyczajnie przeszkadzał mu sposób funkcjonowania takiej istoty przylepiającej się do kogoś innego, by móc... robić cokolwiek, a przynajmniej tak to rozumiał Ren, gdy ujrzał prawdziwie rozczarowującą formę jednej czy drugiej Zjawy.
– Spasuję, wybacz – odpowiedział Lenie, poszerzając na moment swój uśmiech.
Nie przeszkadzał natomiast innym w tym umiarkowanym świętowaniu swojego sukcesu. Dlatego też na razie poinformował o swojej decyzji jedynie kobietę o blond włosach, przez którą wpakował się w cały ten bałagan. Dzięki której. Tak na dobrą sprawę po prostu sam za nią poszedł, by jej jakkolwiek zaimponować. Ostatecznie to eskalowało w jakąś małą wojenkę...
Zamierzał jednak skorzystać z podwózki do Nowego Jorku. Wycieczka samolotem brzmiała całkiem komfortowo. Wymownym ruchem ręki pokazał wszelkim osobom, które chciałyby mu pomóc, by się nie kłopotali. Miał swoje wrodzone zdolności od regenerowania wszelkich ran. Obecność lekarzy, tudzież medyków, przeszkadzała mu. Nie przywykł do nich, ani ich pomocy. Zawsze potrafił samodzielnie wyjść nawet z najpaskudniejszej sytuacji. W wypadku sędziwego Quincy wystarczyło tylko zaczekać, a z czasem wszystkie obrażenia znikały same.
– Sorry, mój telefon nie przeżył jednego z pierwszych upadków – rzekł cicho, po czym wzruszył bezradnie ramionami, lecz miał na to rozwiązanie. Znał swój numer na pamięć, a odtworzenie samej karty w dzisiejszych czasach nie jest problemem.
– Oczywiście, że będzie – odparł Lenie z niezmąconą pewnością siebie. – Dlatego odezwij się, gdy tylko skończycie imprezować. Wiesz też, gdzie mnie szukać. Na co dzień hobbystycznie szukam problemów – zaśmiał się, wyciągając ręce do boków, by lekko rozprostować mięśnie. Sprawiło mu to jednak całkiem niemałą trudność.
Pozostała część stosunkowo krótkiej podróży minęła na dość przyziemnej rozmowie, w trakcie której Ichinose ani razu nie zachował powagi. Musiał odreagować po tym wszystkim, ale z chęcią uczyniłby to w nieco skromniejszym gronie, aniżeli całej brygadzie przyjaciół gothów. Gdy dotarli do Nowego Jorku, pożegnał się z każdym jednak w normalny sposób. Podał ręce, poklepał po barkach, objął, jak kto tam preferował. Rzucił przy tym wszystkim jakiś cięty tekst. Lub dwa. A w przypadku Leny dodatkowo obdarzył ją swoim charakterystycznym zuchwałym uśmiechem, który jasno sugerował, że tak prędko się od niego nie uwolni.

[zt]

**Oldzik** · 07-04-2019 19:31

Dywizjonista wrócił do pozostałych i jedynie co, to podszedł tylko do grupy Fulbringerów przywitać się tym razem na spokojnie, oraz chwilkę później pożegnać się z nimi. Naganę za pozwolenie na ucieczkę zjawie pozostawił w tajemnicy. Nie wyglądali jakby miali ochotę słuchać jeszcze bardziej przybijających słów. Już drugi raz los pokrzyżował ich drogi, może zdarzy się to i po raz trzeci? Wtedy ewidentnie będzie trzeba się spotkać i pójść napić. Miał nadzieję, że nic im nie będzie. Są naprawdę spokojni jak na grupę wandali.
Zostawił ich samych i powrócił do oddziału, by wraz z calą grupą przejść przez portal Senkai do Społeczności Dusz. To by było na tyle jeśli chodzi o zjawy i inne tego typu potwory. Popatrzył na porucznika niesionego przez medyków. Przeżył, więc chyba udany wieczór. Gorzej, że ów może się powtórzyć ponownie w najbliższej przyszłości.
[z/t]

**Ieyasu** · 09-04-2019 22:37

Kolejna przygoda dobiegła szczęśliwie do końca. Choć nie było łatwo, każdy przeszedł ciężkie chwilę, to na koniec wszyscy mogli się uśmiechnąć. Czerwonowłosy totalnie wyczerpany pomógł Chloe dostarczyć Rena do reszty. Dzisiaj dał z siebie wszystko, a przy okazji miał szansę na wykorzystanie wiedzy nabytej podczas ostatnich treningów. Gdyby nie opanował drugiej formy fullbringu, różnie mogłoby się to wszystko potoczyć. Mogli teraz bezpiecznie wrócić do „Butelki”, a Herman mógł zapewnić transport powrotny. Najgorzej z całego towarzystwa oczywiście wyglądała Marie, a zaraz po niej Alex. Teraz będą mieli dużo czasu na odpoczynek, skoro zjawa obiecała nie wracać. Ieyasu nawet nie miał siły rzucać uwag odnośnie sytuacji, więc jedynie delikatnie się uśmiechając dotrzymał wszystkim towarzystwa, oczywiście nie miał zamiaru odrzucać zaproszenia do „Butelki”. Miał tam niedokończone sprawy sprzed porwania Marie, a Chloe złożyła mu niezłą propozycję. Jeszcze się do końca nie namyślił, ale nie chciał ich jeszcze opuszczać. Potrzebował po prostu więcej czasu.

z/t